Welkom op het forum van startpagina!

Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.

Naar overzicht van alle forums
2012.startpagina.nl

Zijn we gek?

  • Anonymous avatar

    Chiel

    Voor wie dit leest,

    Ja, wie leest dit eigenlijk? Wie zijn de mensen die, zoals ik, op zoek zijn naar zingeving in een samenleving die zijn vorm aan het verliezen is (om een andere aan te nemen)? Zijn wij twee man en een halve paardenkop? Net niet vreemd genoeg om in een gesticht te worden gestopt? Of zijn wij een sterke, grotendeels nog onzichtbare onderstroom van miljoenen mensen over de wereld?

    Van dat eerste ga ik maar niet uit, want dat zou inhouden dat ik maar beter een arts of psychiater kan gaan bezoeken en dan krijg ik anti-depressiva voorgeschreven en dooddoeners als “je zit in een lastige fase” naar mijn hoofd geslingerd. En daar zit ik dus niet op te wachten.

    Dus maak ik maar een bewuste keuze om te geloven in die sterke onderstroom, die aan kracht wint en geleidelijk (of plotseling) de boventoon zal gaan voeren. De waarheid (mijn waarheid) is echter wel dat ik het niet weet. Wat er over een uur, morgen of over een jaar gebeuren gaat ligt achter mijn horizon. Het bestaat nog niet. En in 2012, of welk ander arbitrair punt in de ruimte-tijd je ook kiest als belangrijk, gebeuren er dingen die niemand zal hebben voorspeld. De toekomst is als een dummy, een ongeschreven boek. De kaft is er, de bladzijden ook, maar geen verhaal, dat maken wij.

    Maar, wie zijn wij dan? En waar? En twijfelen jullie ook? Zijn we gek (zoals mijn broer soms nauwelijks verhuld schijnt te denken tijdens discussies met hem)?

    Ik heb veel gelezen. Wetenschappelijke boeken, spirituele boeken, romans, artikelen, internetpagina's en de sportpagina's, maar hoe stelliger mijn overtuiging wordt dat er iets goed fout zit in hoe de mensheid zichzelf en zijn omgeving behandelt, hoe groter ook mijn emotionele (grotendeels onbewust gestuurde) weerstand tegen elke vorm van transformatie. Ik laat sommige oude patronen met moeite los, om andere met des te meer verbetenheid te cultiveren.

    Zijn er mensen die zich hierin herkennen, of is iedereen die zich met 2012, of aanverwante spirituele onderwerpen bezighoudt een verlicht wezen, niet gehinderd door enige emotionele tegenslag en in perfecte harmonie met zijn omgeving.

    Jongens! Meisjes! Het zijn toch moeilijke tijden voor mensen die hun hart proberen te openen?! Het voelt of de aarde in conflict is met ons, ik wordt er onrustig van!

    Kunnen we dat 2012 niet een beetje naar voren opschuiven? 2005 ofzo…

    Groet,

    Chiel

  • Anonymous avatar

    Karma-Joe

    Haai Chiel!

    Je bent zeker niet de enige hoor. We zitten samen in hetzelfde (eigenlijk toch wel prachtige) schuitje genaamd aarde. Laat je niet gek maken door wie dan ook. Je loopt gewoon ergens op voor en dat vinden mensen met oogkleppen op vreemd en eng. Mede hierom lijkt het of er weinig mensen zijn die er mee bezig zijn, maar als je goed om je heen kijkt zul je zien dat er (veel) meer mensen zijn met hetzelfde gevoel, alleen niet iedereen doet er wat mee. Je bent nergens tot verplicht, maar je bent wel verantwoordelijk voor je eigen transformatie. Diep van binnen weet je dat het tijd voor je is om deze verandering door te gaan. Maar alles op zijn tijd. Het gaat mij ook veels te langzaam maar heb wel geleerd dat je de tijd niet kunt inhalen dus geduld is bij deze een schone zaak.

    Het is ieders eigen verantwoordelijkheid om er iets moois van te maken en daarbij kunnen we elkaar helpen ongeacht ras leeftijd geslacht of wat dan ook. Gewoon naar je gevoel en intuitie luisteren is het beste wat je kunt doen.

    O ja, nog even mijn complimenten voor je creatieve, leuke en toch duidelijke schrijfstijl!

    Groeten Joe

  • Anonymous avatar

    Rainbow Spirit

    EEN BEETJE GEK ZIJN WE WEL

    Hallo Chiel,

    ik lees vanochtend jouw verhaal en werd erdoor geraakt. De fase waar jij nu doorheen gaat is zo tekenend voor hen die “wakker” worden geschud, zich bewust worden van het feit dat er ECHT meer is tussen hemel en aarde. Wees alsjeblieft niet bang, het zijn kenmerken van deze tijd (het soort “kloppen aan het hart” wat Christenen bijvoorbeeld ervaren voordat ze in de HeiligeGeest gaan). Niemand weet wat er echt gaat gebeuren, voor of na 2012. Dit is dus een hele geruststelling. Maar wat jij beschrijft zijn tekenen van het ontwakende lichtwerk: het bewustzijn dat ook jij, net als iedereen geboren in deze tijd, een speciale taak op aarde hebt. Dit zal zich langzaam gaan ontvouwen, en gaat niet van de een op andere dag. Geduld is op zijn plaats, en het gaat erom jezelf echt te leren kennen – dan kun je pas de ander helpen.

    En NEE: je bent ABSOLUUT NIET DE ENIGE! Duizenden, zoniet miljoenen mensen gaan door dezelfde fase heen, hebben dezelfde gevoelservaringen als jij.

    Er zijn maar weinigen die zich durven open te stellen voor dit proces van spirituele groei, een groot compliment voor jou is hier op zijn plaats. Vergeet niet te genieten van de gewone aardse zaken, Chiel. Gewoon, de leuke dingen van het leven op deze aardkloot.

    En NEE: juist als wezen op weg naar verlichting krijg je met de diepste dalen en hoogste pieken te maken….de harmonie is dan nog ver te zoeken. Jij bent ook nog zoekende, laat je niet gek maken. Hoe meer workshops/cursussen je gaat volgen, je gaat bezighouden met meditatie en geestverwanten gaat ontmoeten, hoe beter je met deze gevoelens om zal kunnen gaan. En dan hoef je de wat minder verlichten onder ons ;-) er niet meer mee lastig te voelen, en heb je wat meer een klankbord. Blijven schrijven dus! Is ook een goede uitlaatklep. Lichtwerkers zijn er om elkaar te helpen bij hun taak.

    Dacht je dat dit alles was? Het gaat nog gekker worden…reizen door verschillende dimensies bijvoorbeeld, rare dromen. Laat het maar allemaal over je heen komen.

    Tsja…antidepressiva worden maar al te vaak te snel voorgeschreven: de artsen weten het ook niet meer. Het kan natuurlijk een nuttig “steuntje in de rug” zijn om te voorkomen dat je echt de grip gaat kwijt raken. Een alternatief is St. Janskruid.

    Lieve Chiel,

    houd je goed,

    heel veel Licht en Liefde toegewenst.

    In lak'ech

    Rainbow Spirit

    XXX

  • Anonymous avatar

    Sjors

    Ik heb er ook veel over gelezen de transformatie van onszelf en de aarde, het overgaan naar de 5de dimensie…zoals de maya's het omschrijven is het een periode van het schoonvegen van negativiteit, het einde van materialisme (laag niveau) naar een hoger niveau. Deze tijd is vol van negativiteit, de antichrist niet in persoon maar in de vorm van rampen oorlogen, droef, armoede en geestelijke wantoestanden….de aarde is zich nu aan het verlossen van het kwade, en met hem onze echte huisvester, wij ook dus. Veel mensen die oogkleppen ophebben of teveel hang hebben naar materie zullen deze transformatie niet gemakkelijk mee kunnen maken, van mij mag deze kosmische schakel ook wel eerder omgezet worden

    Ik heb echt het gevoel alsof je drie partijen hebt, de mensen die zich gewoon maar door t systeem laten leiden en er zoveel mogelijk proberen uit te halen, dus het voeden van hun drang naar materie, daar lijnrecht tegenover, mensen die niks geven om materie maar alleen om spiritueele, het ervaren, leren en meemaken.

    Volgens mij leven we in een tijd van absolute vervlakking, je word beoordeeld op je exterieur, kleding haar, auto….daar word je op afgerekend of voor beloond, de media creeert deze manier van ineractie en coexistentie…door in te spelen op onze angsten van niet te worden geaccepteerd hierdoor word alles heel benauwend Programmas als RTL boulevard en Modepolitie zijn om te walgen. Reclames op televisie spelen daar ook ongelooflijk goed op in.

    Ik voel mezelf een echte outcast van de maatschappij een verstoppeling, vind het nog erg moeilijk om mensen zoals jullie te kunnen onderkennen in deze maatschappij….waarschijnlijk komt dit alles erg deprimerend over maar ik voel me niet thuis in deze wereld heb er vroeger vaak om gehuild tegen gevochten, nu verschuil ik me er vaak voor en voel ik me meer en meer verbitterd, ik vraag me af waarom!!? ik wil toch alleen het goede en het eerlijke en het hartelijke voor mij dus ook voor jou

  • Anonymous avatar

    Chiel

    Beste Sjors,

    Pas op voor de verbittering. Ik begrijp je afkeer van de huidige samenleving maar al te goed. Het gevoel er niet thuis te zijn, maar als ongenode gast op een vervelend feest rond te dolen, zoekend naar de uitgang. Maar pas op dat je de mensen niets kwalijk neemt en dat je het blijft zien als een proces waar we nu eenmaal voor gekozen hebben. Geen enkele reden om bitter te worden.

    Tot zover dit stukje ongevraagd advies. Bedankt voor het reageren op mijn bericht. Allemaal, trouwens.

    Groet,

    Chiel

  • Anonymous avatar

    Rene

    Hallo allemaal,

    ik heb de ingezonden stukken op deze forumsite gelezen. Bij sommige inzenders bespeurde ik onzekerheid of misschien zelfs angst om niet klaar te zijn voor de veranderingen, die al aan de gang zijn en de nog grotere veranderingen die staan te gebeuren.

    Zelf heb ik geleerd en ondervonden dat het belangrijkste is:

    - dat je je bewust bent van de veranderingen

    - dat je je niet verzet tegen deze verandringen, maar meegaat in die (kosmische) beweging

    - dat je dit meegaan dient te doen: bewust, vrijwillig en met vreugde, de drie hoofdbestanddelen van het hebreeuwse begrip ‘korban’, dat bij ons helaas meer de betekenis heeft gekregen van een ‘onvrijwillig offer’

    - dat je je voortdurend ervan bewust bent, dat dit kosmische veranderingen zijn, die dus ook de hele aarde (en de mensheid) omvatten (jij en ik dus ook)

    - dat niets of niemand van deze beweging wordt uitgesloten. Alleen is het wel zo, dat de een vrijwillig meebeweegt (en dan zal het vloeiend verlopen voor hem/haar) en de andere onvrijwillig (en dat kan moeite en pijn meebrengen)

    - dat wij er ons van bewust zijn dat we niet beter zijn dan de anderen en dat onze taak/plaats in dit geheel kan worden samengevat met het begrip pars-pro-toto (een deel in dienst van het geheel)

    - dat de hele beweging (het totaal van de veranderingen) een hoger doel dient en we ons dus niet (meer) alleen maar dienen te focussen op lagere doelen, al zijn die in ieder mensenleven uiteraard aanwezig en zeker niet verkeerd voor zover het de dagelijkse gang van het leven betreft.

    Maar van groot belang is: Beweeg mee! Bewust-Vrijwillig-met Vreugde

    Groeten

    René

  • Anonymous avatar

    Rainbow Spirit

    Hallo Rene,

    Ik denk dat ge dit heel wijs en verstandig, en begrijpelijk hebt verwoord!

    Je ertegen verzetten helpt niet…dus kan je maar beter “go with the flow” en “for a better world”. Ook al lijkt alles uiterlijk slecht er aan toe te zijn en achteruit te gaan, 's nachts gebeuren er ontieglijk mooie dingen met je hogere zelf, als je je in andere universa bevindt.

    In lak'ech

    Rainbow Spirit

  • Anonymous avatar

    Chiel

    Hoi Rene en anderen,

    Net als Rainbow Spirit vind ik dat je de dingen helder uit elkaar hebt gezet. Wat ik echter in je uiteenzetting mis, is de strijd die nodig is om de strijd op te geven. Veel mensen, waaronder ik, voelen zeker dat het universum aan ze trekt en dat het goed is om daarin mee te gaan, (omdat het universum nou eenmaal een stukje sterker is dan de gemiddelde mens,) maar voelen zich gehinderd door onverwerkte emotionele ballast. Het is mijn ervaring dat het losweken van die ballast moed, volharding, compassie en liefde vereist.

    Het is alsof ik in een sterk stromende rivier lig en mij vastklamp aan een tak van een overhangende boom. Dan besef ik me dat die rivier mij niet alleen naar een plaats leidt waar ik graag wil zijn, maar ook dat de rivier langer zal blijven stromen dan dat de boom zal leven. Dit inzicht geeft me de moed de tak los te laten. Maar als ik me dan laat meevoeren, kan ik me door de snelheid en de kracht van de stroming toch weer angstig gaan voelen; mijn oude emotionele patronen en impulsen zijn dan weer sterker dan het inzicht dat me de tak liet loslaten. Op dat moment pak ik weer de eerste tak beet die ik grijpen kan. En daar hang ik weer, totdat ik weer genoeg moed heb verzameld, of compassie voor mijzelf heb opgebracht om in mijn weg te volharden.

    Gelukkig leer ik wel sneller loslaten en langer met de stroom mee te gaan en begin ik langzaam aan plezier te beleven aan de tocht.

    Ik hoop dat het voor anderen niet zo pijnlijk hoeft te zijn als het voor mij soms is en uit jouw woorden, Rene, denk ik te kunnen opmaken dat jij je op een comfortabel luchtbedje, met een fruitig cocktailtje in de hand fluitend de rivier laat afzakken. Misschien haal ik je nog in onderweg, maar anders hoop ik dat je voor mij vast een cocktailtje klaarzet bij de monding van de rivier.

    Groet,

    Chiel

  • Anonymous avatar

    Rainbow Spirit

    Hoi Chiel, Rene,

    en alle anderen,

    Van wat je beschrijft Chiel begrijp ik dat het momenteel nu niet van een leien dakje gaat - en dan druk ik me nog zacht uit. Niemand heeft gezegd dat het makkelijk zou zijn. Iedereen “kiest” a.h.w. zijn of haar eigen groeiproces. En allemaal vertrouwen we er op dat het allemaal goed komt. 'Tis tenslotte voor een goed doel, niet? Ik persoonlijk: lig heus niet op een luchtbed met een cocktail! Verre van dat….sterker nog: was het maar waar!!!

    Beste Chiel, die ballast is vaak ook iets waar we soort les uit te leren hebben. Soms is de storm te sterk, de regen teveel. Zoek dan troost, probeer het geluk op te zoeken, of zoek letterlijk hulp. Om die ballast kwijt te raken. Heb je weleens aan energiewerk of healing gedacht? Dat maakt het iets makkelijker, en dan ga je er stukken sneller doorheen dan wanneer je dit in je eentje moet doen. Hoop niet dat ik bedillerig overkom, bedoel het allemaal echt wel goed.

    Liefs, Rainbow Spirit

  • Anonymous avatar

    mandana

    jongen ik wou dat we gek waren dan kon ik op z'n minst zeggen de aarde is verloren maar dan in te denken dat jij dat zelfde gevoel hebt een hoge verwachting met zenuwen tot in elke vezel van je lijf fie dan schreeuwt alleen je verstaat de woorden niet.

    ik voel al een aantal jaar (sínd's ik mijn richtingsgevoel als kindzijnde verloor) dat er bepaalde dingen staan te gebeuren.

    elke dag voel ik een druk wetend dat ik stappen moet ondernemen om weg te gaan uit deze maatschappij die zoveel mogelijk slachtoffers maakt als maar kan gek genoeg denkend dat het door andere dingen komt dan onszelf.

    het liefst afgelegen een eigen maatschappij oprichten gebasseert op liefde.

    klinkt dan gelijk weer als een cult nou ik zou graag dan in een cult zitten als ik maar voor mijzelf mag blijven denken.

    samen onze huizen bouwen en grond bewerken zelf leren jagen en al die dingen die erbij horen. geen bull meer maar gewoon rust geen geduw meer van al die mensen om je heen die je een bepaalde richting in duwen.

    ik voel die drukte elke dag en het voelt alsof ik stik.

    straks moeten we allemaal met chips door het leven gaan omdat de wereld leiders dit van ons eisen wedje leggen dat die refferendum niet door gaat het volk zal nee zeggen en toch zullen ze het doen en toch ga ik tegen stemmen.

    het komt allemaal neer op de keuzes die we maken waneer het einde (of nieuw begin) nadert.

    ik zal in ieder geval geen slaaf zijn van deze maatschappij dat vertik ik.

    laten we hopen dat 2012 de juiste datum is (21 dec als het goed is) onze tijd zal zijn want ik heb geen zin om op deze manier door te gaan telkens weer tegen mensen zeggen dat het anders moet.

    ze willen niet horen dus zullen ze het maar moeten voelen.

    ik probeer in ieder geval zo snel mogelijk uit deze maatschappij te ontsnappen want de valstrikken die ik voel worden steeds strakker om ons heen gesloten zodat ze straks geloven geen andere kant meer op te kunnen.