Welkom op het forum van startpagina!

Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.

Naar overzicht van alle forums
2012.startpagina.nl

Indigokinderen?

  • Anonymous avatar

    Sanne

    <<<>>>

    Hai Estrella,

    het is net of ik thuiskom; heel lief, je stelt me wat gerust;

    ik zat gisteren net nog te kijken bij indigo en kristalkinderen op deze site en precies zoals je beschrijft daarover.

    Op de middelbare school eind tachtiger jaren kon ik met een godsdienstleraar over spiritualiteit praten, maar met klasgenoten niet.

    Ik ben nu 31. Met bv jongeren op internetsites chatten over spiritualiteit, merk je dat best veel van hen thuis zitten of hulp hebben, omdat het geen makkelijke tijd is nu; mensen ,ook kinderen zijn best vaak of heel rationeel of heel met uiterlijk bezig op school, elkaar afkatten enzo zoals op veel van die programma's op tv.

    En het is ook toch nog steeds dat rationele cognitieve onderwijs.

    Ik zou eens naar een “Ieder Vrij”..nee….“Ieder Blij…o, nee, …”IederWijsschool", zo heet het, willen gaan; kijken hoe of het daar beter gaat op dit vlak.

    Nu ben ik momenteel vrijgezellig, maar ik vind het interessant omdat jij dus kinderen hebt en hoe dat dan gaat met jou en hen door de tijd heen op school etc. wat betreft dit spiritualiteitsontwikkelings gedoe.

    Wat betreft uittredingen; ik had hier in sommige draadjes ook wat uittredingen/ervaringen neergetikt. Ik houdt een dromendagboek bij.

    ;-) Sanne

  • Anonymous avatar

    estrella

    Hoi Sanne!

    'k zal de uittredingen nog even nazoeken op het forum, ik houdt een “fact or fantasy-boek” zoals ik het noem bij, waarin ik alles wat ik droom, hoor of zie in opschrijf.

    Wat betreft mijn kinderen, ik heb met allebei in de eerste 4 groepen van de basisschool (incl. kleutertijd) op het randje van ADHD-onderzoeken gezeten maar mijn intuitie zei dat ze geen ADHD hadden dus ik heb me daar toch tegen verzet (ik wist niets van Indigo of nieuwe tijd dus daar had ik toen niet aan gedacht), het enige advies waar ik telkens van bediend werd op bv. consultatieburo, school, mensen om me heen die het zogenaamd allemaal weten was geef ze medicijnen dan wordt het makkelijker voor je, heb ik gelukkig nooit naar geluisterd.

    Het gaat nu prima met ze op school en geen spoor van ADHD, het waren/zijn kinderen met een sterke eigen wil en ze willen geen overheersing maar respect en dan krijg je dat ook terug maar daar moesten ze zelf ook mee leren omgaan en wij ook.

    Spiritualiteit en aanverwante zaken zoals respect voor de natuur enzo heb ik vanaf dat ze konden praten met ze besproken ze krijgen er steeds meer interesse in en wijzen niets af wat dat aangaat.

    Alles wat ik weet bespreek ik met ze maar zeg er wel altijd bij dat ze een eigen mening hebben en er zelf over na moeten denken en dat ze zelf verantwoordelijk zijn.

    Ik zelf had ook liever een andere vorm van onderwijs gezien op de scholen want de meeste ouders praten niet zo met hun kinderen die blijven dan ook weer onbewust en ze hebben weinig vrijheid om zichzelf te zijn op school wat dan ook weer de nodige problemen oplevert.

    Ik hoop dat ze het een keer inzien en dat er wat gaat veranderen in het onderwijs, maar ik werk er in ieder geval zelf ook aan bij m'n kinderen en ik praat wel eens met vriendjes en daar zit soms ook wel verrassende wijsheid in wat ze dan thuis niet kunnen bespreken, jammer vindt ik dat.

    Dus naar mijn bescheiden mening vindt ik dat het thuis en op school vaak beter kan, maar goed: komt tijd komt raad (hoop ik).

    XXX Estrella

  • Anonymous avatar

    Chronos

    Tja, in alle kenmerken die de nieuwetijdskind heeft herken ik mezelf in. Het is moeilijk om jezelf te uiten tegenover leeftijdsgenoten die totaal anders (impulsief) en zich druk gedragen. Deze wereld is nog steeds onder macht van geld en voorwerpen, en het is een héél chaotische wereld. Het is logisch dat Nieuwetijdskinderen zich hier niet thuis voelen, vaak genoeg denk ik in mezelf ‘'Wat doe ik op deze wrede wereld? ik wil naar huis!’'

    Ook als kinderen én volwassenen zich als een een Nieuwetijdskind gedragen geven ze hun de stempel van autisme, PDD-NOS, ADHD en nog van dat soort janboel. Je moet toch wat verzinnen om ze te herkennen?

  • Anonymous avatar

    estrella

    Hi Chronos

    Toen ik 14 jaar was (ben nu 41) was ik me zeer bewust van afgunst, machtsmisbruik,

    jaloezie, gekonkel en andere ellende om me heen en kreeg ik m'n eerste grote depressie en heb ik lopen janken en naar “boven” geroepen van “waar kom ik vandaan? ik hoor hier niet” en dat heb tot vorig jaar volgehouden (niet alleen maar gejankt en depressief geweest natuurlijk), ik heb veel levenslessen gehad en ik snap nu waarom, ik weet nu ook wel dat ik een nieuwetijdsmens ben en ongeveer 3 jaar geleden herkende ik mezelf eerst als een HSP, wat al veel duidelijkheid gaf en begin het nu leuk te vinden en interessant te vinden dat ik “hier” ben, en ik ben blij dat ik m'n kinderen hierin kan begeleiden, ik zie ook dat veel kinderen die stempels die jij gebruikt krijgen omdat men het helaas nog steeds niet herkent ik mag hopen dat daar toch binnenkort verandering inkomt zeker i.v.m. met het snel naderende 2012 en omliggende jaren.

    Dus jij ziet ook nog niet het aantal nieuwetijdsjongeren massaal stijgen?

    XXX Estrella

  • Anonymous avatar

    Daughter of Atlantis

    Hallo Sanne

    (ben ook 31 en net als jij single… Ik denk dat dit komt omdat

    we pas verliefd op iemand kunnen worden als we daar

    ook een spirituele band mee voelen… Ik las daar laatst ook

    iets over op de paranormale site… Iets over soul-lovers of

    iets dergelijks… Het ging er in iedergeval om dat je geen driedimensionale liefde meer wilde maar vijfdimensionale…

    In mijn jeugd kon ik ook altijd beter met de volwassenen praten

    dan met mijn eigen leeftijdgenootjes… Al hoewel ik mijn spiritualiteit pas de laatste jaren bespreekbaar maak.

    Echt tot uiting komt het hier pas…

    Misschien zoeken we elkaar ‘on’ bewust wel op voor steun en raad.

    liefs

    D of Atlantis

  • Anonymous avatar

    Daughter of Atlantis

    Hi Estrella,

    Ik kan me herinneren dat mijn eerste dag op school een enorme teleurstelling was… Ik dacht nu ga ik wat leren… In de plaats

    daarvan gingen we plaatjes uitknippen… Op den duur dacht ik… dit zal wel zo horen… Misschien leer ik later iets als ik in de hogere klassen kom… Daarna ben ik die wens vergeten… tot heden…

    Ik weet nu dat mijn hele leven een soort school is waarik in mocht leren…

    Zijn er meer die dit zo ervaren hebben?

  • Anonymous avatar

    estrella

    Hi D. of Atlantis

    Ik heb dat ook zo ervaren, alhoewel ik creatieve vakken op school altijd wel leuk vond,

    alleen de leerstof op zich niet, ik heb ook de hogere school niet afgemaakt, ik liep liever buiten en ik zocht mijn eigen boeken wel in de bibliotheek zo heb ik toch geleerd wat ik wilde leren en dat was vanaf m'n twaalfde dat ik regelmatig met psychologische en parapsychologische boeken naar huis ging ook historische romans als ontspanningsboeken, en ik lees nog steeds veel nu vooral spiritueel spul, 'k leer nog steeds en dat houd niet op gelukkig, en ik zie ook het leven in de praktijk als leerschool, ben eigenlijk altijd geinteresseerd geweest in mensen in alle opzichten.

    Liefs Estrella

  • Anonymous avatar

    Chronos

    Hoi estrella.

    Ik zie nogal veel dat de groei in deze nieuwe generatie met elk jaar in grotere aantallen aan het toenemen is. Ook de vraag naar een ander schoolsysteem (speciaal onderwijs) is aan het toenemen, ook dat vind ik logisch. Als je op je eigen tempo en manieren kan werken is dat toch schitterend?

    Nadat ik mezelf had herkent als een nieuwetijskind in de term van, ik ben anders, ik ben uniek op mijn eigen manier en ik ben hier met een doel kreeg ik ook minder last van de vraag "wat doe ik hier?''

    Dat men steeds de stempels van de reeds genoemde “handicaps” gebruikt is pijnlijk om te zien, dat sommigen de idee hebben dat er iets mis is met dat soort mensen, is pijnlijk om te horen. Ik hoop dat mensen deze nieuwe generatie kunnen accepteren vooral vanwege dat de verandering steeds sneller aankomt.

    -Chronos.

  • Anonymous avatar

    Sanne

    <<>>

    'overbewust' denk ik, ;-)

    Ik heb trouwens een paar jaar geleden wel een relatie gehad met iemand van 60 en het meest van m'n vriendinnen zijn over de 50, waaronder m'n moeder ; die is over de 70 :-)

    Wel grappig ook te vermelden is dat ze helemaal niet oud uit zien.

    Mensen worden steeds minder oud; zowel in lichaam als geest.

    Het beeld van in elkaar gezakte oude omaatjes en opaatjes die de hele dag lopen te mekkeren over wat ze allemaal in hun leven hadden zullen doen en dat het leven maar gauw voorbij, dat beeld verdwijnt hoop ik steeds sneller.

    Waar ik werk bij Humanitas daar is niemand zielig, als ze hulp willen, mogen ze er zelf om vragen. Je merkt dat de mensen dan ook volwaardiger in het leven staan.

    Sanne

  • Anonymous avatar

    estrella

    Hi Sanne

    Ik kan het met alle leeftijden even goed vinden, ik ga ervanuit dat het allemaal tussen de oren zit, over hoe oud je bent. Wat is leeftijd nou helemaal?.

    Kinderen worden steeds vroeger wijs en ouderen blijven steeds langer jong, MOOI!!

    XXX Estrella