Welkom op het forum van startpagina!

Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.

Naar overzicht van alle forums

Helder

  • Daughter of Atlantis

    Praten over negatieve mensen en gebeurtenissen doet me pijn.

    Men heeft me wel verteld over slechte entiteiten die mensen zoals ik hekelen omdat we steeds helderder of witter worden.

    Maar dat het kwaad in zo'n extreme mate wordt uitgevoerd en zelfs door ‘mensen’ van wie ik het niet had verwacht… breekt mijn hart.

    Hoe ‘vecht’ ik terug tegen zo veel haat?

    Iemand schreef ergens in al deze berichten dat het hele leven en de aarde een gevecht is en dat wij daar bij horen…

    Ik zeg daarop ja en nee… Ik denk dat we hier zijn gekomen om ons boven dat gevecht, boven de strijd te verheven.

    Ik heb niets te klagen… Het Licht zorgt goed voor mijn menselijke behoeften… Ik ben meer dan Dankbaar.

    Ik wilde alleen dat ik niet 24 uur per dag zo veel verdriet voelde.

    Waarom voel ik dat? Ik ben gezond. Ik heb het goed… Er wordt van mijn gehouden…Ik heb geleerd van mijzelf te houden en houdt van anderen (ouders, vrienden, dieren) Ik kan geen reden bedenken wat het gevoel kan verklaren.

    Behalve… misschien wat er loos is op aarde? Ben ik verbonden met de aarde? En voel ik dan haar pijn? Ik weet dat ik akkoord ben gegaan om een stukje karma van de aarde in mijn eigen karma op te nemen… Is dat dan het verdriet dat ik voel?

    Wie herkent dit? Deelt dit? Of kan/wil hier iets over zeggen.

    Atlantis

  • morgenster

    Elke dag; ik flip helemaal uit van al die mensen die hoor zo onbewust leven; ze doen maar en ze doen maar; ja de wereld is toch verneukt, dus who cares is het motto.

    Niemand kan het een reed schelen dat de regering ons manipuleerd; ze lachen je liever uit dan dat ze werkelijk erbij stil gaan staan en als ik dan eens lekker op dreef ben komt er zo`n vervelend betweterige studentje die toevallig wetenschap beoefend en die lult mij volledig van de kaart, want ja; spiritualiteit is nooit bevestigd door de wetenschap.

    Ergo dan is 2012 onzin, aliens zijn onzin; alles waar hierover gesproken wordt is dan ineens onzin en ik heb gewoon niet de knowhow om het dan zo te verwoorden dat zelfs dat soort mensen toch aan het denken worden gezet.

    Sterker nog; conversaties met dit soort nuchtere “Down to earth” figuren maken mij alleen maar aan het twijfelen; twijfelen of ik niet gewoon een of andere ontspoorde schizofreen ben die het nog niet beseft dat ie schizo is.

    Het is te debiel voor woorden, maar goed.

    Soms heb ik echt zin om al die kortzichtige idioten met de grond gelijk te maken; of ben ik die kortzichtige idioot?

    Als het waar is wil ik graag mee ascenderen; maar soms vind ik het gewoon heerlijk om te zeiken op domme mensen die denken dat ze intelligent zijn omdat ze voorgebreide overheids wetenschap na praten zonder ergens over na te denken met gevoel.

    Gevoel is voor hun zinloos en alles draaid om verstand.

    Wat de @!#$ doe ik hieraan? Moet ik die mensen laten; ik wil graag iets betekenen voor de mensheid; meehelpen met de ascendatie ofzo, maar soms wordt ik zo pissig omdat ik het goed bedoel dat ik gewoon echt moet uitflippen en die personen helemaal afzeik.

    Ben ik dan verkeerd?

    Ik dacht namelijk dat je in balans met je chakra`s moet leven en dat doe ik dan maar en soms voelt het ook echt goed om zo`n domme geit gewoon vet af te zeiken.

    Maar ja; er zijn er nog miljoenen; geen zin om al die mensen af te gaan zeiken; het helpt toch nix; maar hoe zorg ik ervoor dat ze bewuster worden???

    Kon ik ze maar gewoon aanraken en dat ze ineens begrepen hoe ik dingen begrijp…

  • morgenster

    Ik bedoel; wat moet ik nu met zo`n opmerking als deze:

    ……Nee dit vind ik weer het ‘verkrachten’ van natuurkundige begrippen in de spirituele wereld. Net zoals het begrip energie ook vaak ten onrechte aan bepaalde zaken wordt toe geschreven.

    Ik geloof totaal niet in leven na de dood. De mens is zijn brein. Puur een neurologisch systeem van neuronen, eiwitten, synaps enz. Als je dood gaat en dit systeem krijgt ongeveer 10 minuten geen vers bloed meer is alles wat erin opgeslagen zat gewist en ben je dus dood.

    Dan ‘ervaar’ je eigenlijk wat het NIKS is….

    Wat zeg je dan om zo iemand duidelijk te maken dat er toch echt een andere kant van de realiteit zit; hij is verdorie wetenschapper; die denkt gewoon dat ik in een of andere illusionaire geestelijke gestoorde bubbel rondzwerf en dat we allemaal maar onze hersenen zijn en bla bla.

    Met dat soort figuren ben ik dan een EENHEID…

    Wat doen jullie met dit soort mensen; jullie willen toch ook dat IEDEREEN bewust wordt of ben ik naief en is dat helemaal niet de bedoeling?

  • stef

    Ik heb vroeg op deze middag een bericht op dit forum gezet. Op een of andere duistere reden is dat niet helemaal gelukt. Maar het ging over je openingspost Daughter of Atlantis

    In het bericht, wat dus niet aangekomen is, wilde ik graag even informeren of ik die ene ‘íemand’ was waar je het over hebt. Ik heb het over mijn berichten in het topic dat gaat over de NWO. Deze berichten waren echt niet bedoelt om je te laten schrikken. Als ik wist dat je er zo gevoelig voor was, had ik ze echt niet op dit forum neergezet. Het spijt me ontzettend als ik je door die berichten verdrietig heb gemaakt. Dat was echt niet de bedoeling.

    De Waarheid is voor mij heel belangrijk. Ik zal hem nooit helemaal bevatten maar ik streef erna om zoveel mogelijk te weten. Ik kan wel stellen dat ik vanuit de waarheid handel. Toen ik al dat van de NWO en dergelijke las ben ik echt anders tegen de wereld aan gaan kijken. Daardoor ben ik gegroeid. De waarheid zorgt dus voor een bepaalde groei bij me. Ik heb deze waarheid geleidelijk tot me op genomen. Vaak had ik zoiets van: Ja stik maar, hier geloof ik dus niks van. Een tijdje later was ik dan wel zo ver om het allemaal te bevatten. Zo ging het stukje na stukje.

    Zoals ik zeg, ik heb alles langzaam tot me opgenomen. Nu confronteer ik jullie er misschien mee. Daar had ik over moeten denken, voordat ik dat deed. Als ik iemand hierover vertel (ZEER zelden, vrijwel nooit) en diegene staat er niet zo open voor, probeer ik hem open te stellen, door een confronterend verhaal te houden. Op dit forum werkt dat niet.

    Wat betreft je vraag over je eigen rot voelen

    —————————————————————

    Ik zie het zo: de wereld verkeerd nu in een climax van het slechte. Het slechte is er altijd al geweest, maar nu komt het extra naar buiten. In alles…

    Voor jou als iemand die HEEL ‘wit’ is, is dit heel erg confronterend. Ik denk dat jij je met die negatieve energieen geen raad weet. Je bent er in ieder geval HEEL gevoelig voor laten we het zo stellen.

    Je vraagt je af hoe je er tegen moet vechten. Dat hoef jij niet. IK denk dat de strijd al gestreden is en dat het goede op voorhand wint. Daar geloof ik in. Terwijl ik daar in geloof lever ik eigenlijk strijd tegen het kwade. Door er niet in te geloven. Jij levert op die manier al ongelooflijk veel strijd, door je alleen op het witte te richten. Erg knap van je. Dat verdient respect.

    Ik wil er bij zeggen dat ik jou niet goed ken, ik kom hier nu voor de 2e of 3e dag. Maar van jou heb ik een heel sterk beeld dat je inderdaad heel erg naar het goede gekeert bent. Als je iemand kwaad zou doen, zou je daar heel erg mee zitten. Zo zie ik jou. Daarom zou ik ook erg vinden om jou pijn te doen (zie het bovenste gedeelte van het bericht)

    Als ik die persoon NIET ben, dan heb ik mijn excuses voor niets gemaakt, maar dan verdien je nog mijn respect als wit licht in deze duistere wereld. Houd het nog een paar jaar vol ;) Ik denk dat ik veel van je kan leren

  • estrella

    Hi D. of Atlantis

    Ik herken dit (natuurlijk) ook.

    Ik heb in principe een goed leven mooi huis (boompje, beestje), gezonde kinderen, alles OK zogezegd en toch ben ik bijna nooit echt gelukkig en heb vanbinnen altijd een gevoel van eenzaamheid, pijn en gemis, ik denk dat ik toch de liefde en gelijkheid en broederschap van de mens in het algemeen mis, ik kan niet precies uitleggen waar dat gevoel vandaan komt en heb dat m'n hele leven al zo gevoeld,

    Alleen ben ik het laatste jaar sinds ik echt “wakker” geworden ben wel heel enthousiast over het feit dat alles op z'n plaats valt (het waarom? dus) en ik zie echt wel het een en ander los komen bij mensen (aarzelend maar het begin is er) dus heb ik toch goede hoop voor de toekomst, al is het nog een lange weg.

    XXX Estrella

  • estrella

    Hi morgenster

    Haha! prachtige ontspoorde schizofreen die je bent!! Nog niet aan de prozac?

    Wat herkenbaar zeg, ik heb dat ook zo vaak, helemaal gefrustreerd ben ik dan, en dan twijfel ik ook aan mezelf want ze klinken vaak nog overtuigend ook, ze lullen je helemaal onder tafel en dan blijf ik “stilletjes” bij mezelf want ik ben net zo overtuigd van mijn gelijk als dat zij dat zijn, alleen ik kan niets bewijzen want het is allemaal gevoel en zeker weten, niets tastbaars.

    Maar ik heb wel een ding geleerd je kunt de “wetenschap en verstand” niet overtuigen

    en ik ben daar voor m'n eigen gemoedsrust dan ook maar mee gestopt.

    En dat afzeiken is “lekker” voor jezelf maar uiteindelijk “zit” je daar ook alleen maar zelf mee, ik zou al die miljoenen maar lekker laten gaan en er komen echt wel steeds meer mensen en die ga je op den duur wel herkennen en zo vindt je elkaar ook wel weer.

    Be cool en relaxed!

    En ben je verkeerd?

    XXX Estrella

  • Daughter of Atlantis

    Ik denk dat je het anders moet bekijken…

    Je moet niet boos worden op iemands onwetendheid, maar

    je zelf gezegend voelen dat je in de andere levens zo hebt

    geleefd dat je nu wel dat stukje bewustzijn hebt.

    Met bewustzijn bedoel ik niet persee paranormaal zijn hoor.

    Maar je bent je bewust van het Licht en hoe het werkt en hoe

    Zij het graag willen…

    Voel enkel liefde voor hen, want jij bent een van de Gezegenden.

    En ga geen discussie en… glimlach slechts… En weet… op een dag komt hun tijd (als ze sterven) En dan weten ze de waarheid… Dan weten ze dat iemand hen in dit leven bewust wilde maken… En dat ze het nu nog een keer moeten proberen.

    Ik krijg even het idee door dat we met z'n alles uitgeworpen zijn over deze aardkloot om doof en blind onze weg terug naar het Licht te vinden…. En in de loop van onze levens zijn sommigen

    van ons steeds beter gaan horen en zien.

    (misschien wel te goed… en doet het daarom bij mij zo'n pijn)

  • Daughter of Atlantis

    Eigenlijk zou je helemaal niets hoeven te zeggen.

    Maar als hij echt een Wetenschapper is, dan zou hij open moeten staan voor alles wat we hier op aarde tegen komen. En niet slechts voor de helft van de materie. Hij oefent zijn beroep dan niet goed uit.

    Daarnaast zou je je kunnen bedenken, of zeggen… Is het jouw taak hem te overtuigen? Misschien heeft hij daarvoor nog meer ervaringen nodig… en is het zijn tijd nog niet…

    Of iemand gelooft in het Licht bepaald ergens het Licht zelf… Want zelfs mensen die niet paranormaal zijn… worden toch naar deze site getrokken. ‘Normale’ mensen beginnen toch steeds meer vragen te stellen en toe te geven dat ze er in geloven… Dit komt omdat zij er klaar voor zijn.

    Ik zal je een klein stukje vertellen… Mijn vriendin had al veel over de paranormale wereld gehoord.. Maar twijfelde heel erg.

    Nu was zij al jaren bevriend met iemand, aan wie ze mij in het begin van onze vriendschap voorstelde. Het duurde even of hij en ik herkende elkaar… (met veel emotie)… Dat had zij nodig om over die drempel te komen…

    Eigenlijk wil ik je aanraden de hele overtuigingsdisussie los

    te laten… (wij hoeven geen zieltjes te winnen op die manier)

    Wij winnen zieltjes met liefde. En ze te laten zien wat het betekent om zo puur mogelijk te leven… De keuze is nog altijd aan hen zelf.

  • Daughter of Atlantis

    Hi Stef…

    Jij bent die iemand niet hoor… (Maar ook die iemand heeft

    me niet verdrietig gemaakt hoor…)

    Het is misschien wat je zei… Er is zo veel negativiteit… en misschien zoek ik wel wat troost… Waar ik in mijn dagelijks leven niet om kan vragen… Als ik het mijn ouders probeer uit te leggen… zeggen ze dat ik mij er boven moet verheven… Maar dat kan ik niet.. en mag ik ook niet… Ik moet hier door, ik moet dit allemaal voelen en deel van uitmaken…

    Ik voel me nu getroost door jou… dankjewel. Dankjewel voor

    zo veel lieve woorden.

    Ik heb het gevoel dat de mensen hier, eigenlijk wild vreemden, mij beter zien en kennen… dan de mensen in mijn nabije omgeving… (al moet ik toegeven dat ik dan ook niet zo open en eerlijk ben als hier over wie ik werkelijk ben.) Het zou de meesten te veel beangstigen… Waardoor ik net zo'n strijd als Morgenster zou moeten voeren… En dat is niet de weg en ook niet mijn weg.

    aub niet vergeten dat ik ook maar mens ben hoor.

  • Daughter of Atlantis

    Ik hoop het…. Nee… Ik geloof het ook wel… Misschien moeten we even door de zure appel heen bijten?