Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Daughter of Atlantis
(kort verhaaltje)
Op de nacht van 1999 op 2000 was ik alleen met mijn moeder beneden in hun huis. Ik ervaarde zo'n moment waarin alles een honderste van een seconde stil lijkt te staan. En je opeens zo'n flits ziet. Ik wist wat er ging gebeuren… Ik zei tegen mijn moeder dat ze niet bang hoefde te zijn. En of ze het wilde zien of niet.
Ze wilde het zien… Ik hield haar hand vast, zodat ze mijn liefde
voor haar zou voelen en niet angstig zou worden. Voor haar ogen verscheen op mijn gelaat de belangrijkste gezichten van mijn vorige levens. Ze zag in die ene minuut tientallen gezichten. In de drie dagen die daarna volgden voelde ik me bevrijd van alle angsten en onzekerheden. Ik voelde me puur en vol begrip en liefde. (ps: mijn moeder was niet bang). (dat fijne gevoel duurde dus maar drie dagen helaas.) Sinds dien tracht ik mijzelf zo te verbeteren dat ik weer op dat punt kom… De ergste vijand daarin is mijn eigen onzekerheid. Het gevoel het beter te willen doen… Het idee beter te moeten doen omdat je nu eenmaal ‘meer’ weet. En mijn opstand daartegen die roept, verdorie ben ook maar mens. Wat me ook toestaat mijn eigen fouten te maken… zo lang ik er maar open voor sta er van te leren.
Oudsjaar avond is voor velen een spiritueel moment geweest.
althans in mijn bekendenkring
………………………….
Ook toen werd er gewaarschuwd voor rampen en opschoning.
Die ook heeft plaatsgevonden. Maar anders dan men had verwacht.
Weet dat als er iemand tegen je spreekt. Mens of Entiteit en je houdt er een angstig of onrustig of onzeker gevoel aan over, geen Lichtwezen, Lichtdrager, Lichtengel heeft gesproken.
Rampen horen bij de aarde. Niet bij het Licht. Zij hanteren geen aardbevingen of vuurwerkrampen of oorlogen om aan een opschoning te beginnen.
Opschoningen van de aarde? Wie beslist over welk mensenleven dat hij of zij niet Licht genoeg heeft geleefd?
Wie werpt de spreekwoordelijke eerste steen?
Groeien doen we niet met geweld. Groeien doen we met onze Geest. Met onze Ziel. Met onze Harten.
2012… De tijd dat maya kalenders stoppen. Het einde van een
planetaire of sterren- cyclus.
De aarde zelfs levert nog steeds een constante strijd van binnen en buiten. Denk aan Vulkaanuitbarstingen. Aardbevingen, Vloedgolven. Het leven op aarde is eveneens een constante strijd op bestaansrechten. In het dierenrijk, mijn eten, jouw eten, mijn leefgebied, jouw leefgebied. Mijn wijfjes, jouw wijfjes.
Deze strijd om het bestaan, deze overlevingsdrang zit ook in onze genen. In ons bloed.
Elk leven weer krijgen we de kans,keuze, mogelijkheid om voorbij de aardse drang te leven, te beslissen. Vergeet niet dat ook wij Lichtwezens zijn in een lichaam. Dit lichaam hebben wij gekregen opdat wij ons weer Puur en Helder en Rein mogen en kunnen voelen.
Gaat er daadwerkelijk iets veranderen in… Ja… Het kan groot en kan klein zijn. Maar als er al rampen gebeuren op aarde. Denk dan niet, die heeft zo moeten zijn, dit hoort bij de opschoning… Denk eerder aan al die kernproeven waar Moeder Aarde erg blij mee is. (niet dus)
Denk bij explosie aan de tekortkomingen van mensen.
Denk bij aanslagen aan de angst/onzekerheid en helaas vaak zelfs de dictarordrang en haat van mensen.
Geen enkel Lichtengel die jou na staat zal willen dat jou iets overkomt in het kader van een opschoning.
Zie 2012 als… elk ander jaar… met iets extra's.
Rampen hebben we al we genoeg het hele jaar door en bijna elk jaar zo lang ik leef… en heb geleefd. Daarvoor hebben we 2012 niet uitgekozen.
Angst is waar het negatieve zich mee voedt.
Angst dood, vermoord, vernietigd, verwoest.
Hoop en Vertrouwen geeft Vrede en Welzijn.
Als we er klaar voor zijn zal 2012 een belangrijk jaar voor ons worden… En ik moet daarbij niet alleen denken aan onze Geestelijk vermogen… Maar vooral ons kunnen als mens…
Het ontdekken van iets nieuws, een nieuwe bron of toepassing wat ons leven zal veranderen.
… Als we er niet klaar voor zijn zal 2012 zijn als elk voorgaande.
