Voor een atheïst is het duidelijk.God komt voort uit het denkpatroon van mensen en niet andersom.God is cultuur en tijdsgebonden en hierdoor heeft God vele namen,vormen en soms afbeeldingen gekregen.God is gepresenteerd als een mensvorm,als een panteïstische vorm,als oerbron etc.
Persoonlijk heb ik het begrip God het liefst benaders vanuit een filosofische hoek.Hoe moet ik me een schepper voorstellen die eeuwig is maar tegerlijkertijd menselijke eigenschappen vertoont en daarmee de definitie van eeuwigheid ontkracht? De geloofsleer van de Logossen komt dichts bij het antwoord en je vind deze scheppingsleer terug binnen vele geloofsstromingen.Het geeft op een moeilijke maar tegerlijkertijd op zo'n gemakkelijke manier de schepping weer van dit uiterlijke heelal en onze plek hierin.Ook blijft hier de eeuwigheidsfactor in stand.
In principe zijn er twee eeuwigheidsfactoren die de schepping an zich veroorzaken.Dat wat men “geest” noemt en datgene wat men “de oorspronkelijkheid van stof ” noemt.Geest wordt binnen religies vaak weergegeven als God,Vader,Wil etc.Stof wordt vaak aangeduid als Moeder,Wateren,Chaos etc.De vereniging van deze twee leidt tot de schepping van de (uiterlijke) vorm,ook wel aangeduid als de Zoon, het menselijk bewustzijn en het uiteindelijke verschijnen van ons bekende stoffelijk heelal.
Het is een geloofsleer die veel kenmerken vertoond met de nu gangbare kwantumtheorieën die uitgaat van een eeuwigheidsfactor van oneindelijke mogelijkheden (de eeuwige stof) waarvan men vermoed dat de waarneming (geest)de vorm/mogelijkheid creeërt zoals wij die waarnemen en realiteit noemen.
Geeft dat voor de critici een bewijs dat God bestaat?Natuurlijk niet.Maar het geeft wel een filosofische ingang voor die eeuwige vraag hoe iets uit niets ontstaat.