Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Hoi Judith,
Misschien is het inderdaad verwarrend, maar ik weet er ook zo gauw geen ander woord voor. Heiden, komt van “heide”, iemand die buiten woont, in het veld zullen we maar zeggen, dit tegenover zij die in de meer geciviliseerde wereld leefden. En, die heiden hing dan ook nog een oude, vreemde religie aan. Met rare, vreemde, en natuurlijk ontzettend foute goden.
Zo was het zo'n beetje in de tijd dat het christendom zich goed begon te ontwikkelen. De beschaafde christen tegenover de achterlijke, onwetende en gelukkig nog wel te redden “heiden”.
Tegenwoordig is de term “pagan” erg populair, en wordt, wanneer niet een specifieke vorm aan de orde is, zoals b.v. wicca, paganisme meer gebruikt om aan te duiden dat je iets met oude, voorchristelijke religies doet. Het klinkt leuk, de term “heiden” wordt omzeild (waarom, weet ik niet), en je kunt er zo'n beetje alles onder vangen.
Probleem hierbij is natuurlijk dat die mensen van toen, die hun eigen goden vereerden, zelf niet vonden dat ze een bepaalde religie aanhingen. Dat hebben wij er, in het nu, maar van gemaakt, voornamelijk om er zelf iets aan te hebben en mee te kunnen doen, zoals het ons vervolgens goed dunkt.
Dat ik kies voor de aanduiding “heiden” heeft daarom meer te maken met het feit dat ik me daarmee afzet tegen al die doedwillende, maar alles op één hoop gooiende “pagans”, dan dat ik vind dat de vlag ook inderdaad de lading dekt. Maar, als er naar gevraagd wordt, moet je het toch op één of andere manier kunnen benoemen.
En dan, nee, ik “geloof” niet in andere, of meerdere goden. Men “geloofde” vroeger ook niet. De term “geloof” komt uit (weer) het christendom waarmee dan maar meteen alles moet worden gedefiniëerd. Ik KEN andere, meerdere goden, ik respecteer ze, eer ze wanneer ik dat wil of wanneer dat wel eens een keer echt nodig is, maar een geloof van mij in hen, nee, dat hebben ze echt niet nodig en daar zitten ze ook niet op te wachten.
Er is trouwens nog een andere reden waarom ik de term “pagan” liever niet gebruik. Het paganisme is, ook weer, een soort nieuwe religie. Terug naar vroeger, Moeder Aarde en zo. Daarbij, dat al die goden eigenlijk allemaal hetzelfde zijn, een voorstelling van één Moeder-Godin en één vruchtbaarheid-God. Met andere woorden, die voorchristelijke volken en stammen, die er al die verschillende goden op na hielden, tja, die snapten het ook eigenlijk niet, want het gaat toch om één oer-vrouwelijk en één oer-mannelijk principe, die feitelijk ook weer één zijn… (en zo weer terug naar een één-god-idee…)? Maar wij, nu, wij pagans, hebben het wel helemaal door… Die domme, domme heidenen van vroeger toch…
Daarom, ik “geloof” niet, en ben ook geen aanhanger van, of volgeling, of wat dan ook, van een voorchristelijke “religie”, omdat die er niet is.
Ik voel mij aangetrokken tot de Keltische cultuur, en voel me thuis bij hun goden. Niet bij andere goden, en Isis (om maar eens iemand te noemen) is een geheel andere Godin dan Brighid.
Om daar meer van te kummem begrijpen, heeft het ook geen zin om je, ongetijfeld enthousiast, maar met de ogen en het gevoel van nu je te storten in de goden van toen, er één grote brij van te maken en vervolgens dat uit te halen waar je denkt wat aan te hebben. Feitelijk moet je je eerst in de cultuur, de samenleving, het wezen van zo'n volk, stam of groep (in mijn geval de Kelten) verdiepen (en dan bedoel ik ook DIEP) om ook maar enigszins te snappen waarom je juist dan met die bepaalde goden in aanraking komt.
Daarom, als ik er naar gevraagd wordt, bijvoorbeeld hier, op dit forum, dan is mijn eerste reactie, dat ik heiden ben. Dan ben je in ieder geval te plaatsen. Uiteindelijk ben ik dat natuurlijk niet, omdat dat een term is die oorspronkelijk door anderen is opgelegd. Uiteindelijk ben ik Kelt, omdat je dat eerst moet zijn om hun goden te begrijpen.
Greetings,
Tuan
Grappig, je komt dan weer uit bij het androgyne-godsaspect.Ik woonde laatst een lezing bij vanPhilip Carr-Gomm,leider van een druïde-orde.Ik was nieuwsgierig want de term druïde zei me weinig.Hetzelfde heb ik een beetje met paganisme.Een kennis van me beoefent dit ook.(niet erg fanatiek hoor,meer uit de hand gelopen interesse)Ik was benieuwd naar de overeenkomsten van mijn eigen occulte en esoterische denkbeelden en deze voor mij wat onbekendere vorm.
Wat mij gelijk opviel was een man die op een hele relaxe manier sprak over de verbintenis tussen hemzelf en de omringende natuur.Hij sprak over een plek wat hij de Tall-man noemde en de folklorische aspecten hieromtrent.Er kwam duidelijk uit dat er talloze vormen van druïdisme bestond.Ik zag een hoop spirituele overeenkomsten maar wat mij wel opviel was de eenvoud van het aardse-gebonden zijn.Een totale verbintenis voelen met de natuur om je heen (waar je natuurlijk als mens een onderdeel van vormt) is de spirituele essentie.Vele hedendaagse mensen zijn zich niet meer bewust van dit contact.Daarbij heeft het Vaticaan ooit de mens boven de natuur geplaats als speelruimte voor wat God gegeven heeft.Iedereen kent de gevolgen van deze dwaze stelling.
Het wel of niet geloven in goden is van geen enkele betekenis voor een spirituele ontwikkeling.God en goden zijn enkel uitdrukkingsvormen van iets wat we niet kunnen bevatten en wat we boven de mens achten.Wat mij betreft zijn planeten en sterren hogere goddelijke uitdrukkingsvormen dan de mens.Wij vormen er immers maar een nietig onderdeeltje van.Desnietemin zijn we toch onlosmakelijk verbonden.Het bewustwordingsproces hiervan is de ware essentie en de manier iemand deze essentie bereikt en ervaart is van minder belang.
Er staat een artikel van Philip Carr-Com is het paravisienummer van augustus 2006.Zijn laatst verschenen boek heet Het pad van de Druïde.
Hi Mark,
Even voor de duidelijkheid: men komt uit op het androgyne godsaspect, ik niet.
Even wat Philip Carr-Gomm betreft. Ik heb wel eens wat van hem gelezen, en vervolgens terzijde gelegd. Hij leidt inderdaad een druïde-orde, een beweging die je zou kunnen vatten onder de term neo-druïdismeof neo-paganisme, met heel erg de nadruk op NEO! Dit nieuwe druïdisme, voor zover er dan ooit een oorspronkelijk “druïdisme”, als vastomlijnde religie heeft bestaan (niet, dus), is ergens in de 18de eeuw ontstaan op basis van fantasie, verzinsels, en slechte historische kennis, dit alles vermengd met de nodige romantiek. Niet, dat ik er wqat op tegen heb, maar het heeft verder niets te maken met de rol van de druïde in de voor-christelijke tijd, met name in de Keltische wereld (elders wordt zoiemand gewoon anders genoemd, de rol blijft dezelfde). Over het algemeen is inmiddels al komen vast te staan, hoewel hedendaagse “druïden” dit veelal zullen bestrijden, dat de rol van de druïde toen een hoofdzakelijk zeer praktische was (de Kelten waren ook een zeer praktisch volkje…), en hij ook niet voortdurend, laten we het maar zo zeggen, de druïde liep uit te hangen, en zeker niet in een lange witte jurk! Daarnaast, dat hele gedoe bij Stonehenge met midzomer heeft al helemaal niets met druïden en Kelten te maken. In de tijd dat de Kelten, of tenminste een aanverwant volk, zich in Zuid Engeland vestigden, en daar ook een enkele druïde rondliep, was Stonehenge al lang in verval.
En dan nog even dat één zijn met de natuur. Wij, in onze moderne tijd, willen dat zo graag zijn en streven dat ook na, nou ja, sommige mensen. Tegelijkertijd willen we dan ook zo graag dat men dat vroeger ook was, een soort mooie oude tijd, de “nobele wilde”, die zo één was met de natuur om hem heen, vol eerbied, enz., enz. Natuurlijk, men leefde vroeger, noodgedwongen, vaak dichter bij de natuur, hoewel je dat bijvoorbeeld van de inwoners van Rome aan het begin van onze jaartelling, trouwens ook van andere Romeinse steden, maar ook van grote Keltische steden, nauwelijks meer overeind kunt houden, en men was er daardoor ook meer vertrouwd mee. Voorlopig is dat het dan ook! Dat eventuele schade die aan de natuur is aangebracht in die vroege tijden zo meevalt dat het nauwelijks opvalt, komt louter en alleen doordat er gewoon minder mensen waren en er nog genoeg vrije ruimte overbleef. Laten we het dus niet mooier maken dan dat het in werkelijkheid was.
Waar je overigens volkomen gelijk in hebt is, zoals je zeft, wel of niet geloven van geen enkele betekenis voor een spirituele ontwikkeling. Die komt van jezelf uit!Waar ik alleen maar op doelde was, dat geloven op zich ook niet ter zake doet. Of, houdt bij het niet meer geloven ook het bestaan van Goden op?
Greeting,
Tuan
Je maakt me nu wel een beetje nieuwsgierig.Dat Phillip Carr-Gomm een vorm van neo-druïdisme volgt zou best goed kunnen hoor.Hij benadrukte al dat er vele soorten waren van druïdisme. Hij vergeleek zich overigens niet met het standaartbeeld wat mensen hebben van de man met lange baart en maretak.(wat overigens weer westerse occulte symbolen zijn)
Waarin ligt volgens jou dan het verschil binnen deze vorm van druïdisme,paganisme,wicca-religies en aanverwante stromingen?Binnen die lezing werd ook gesproken over buiten-europese stromingen als sjamanisme etc.De overeenkomst ligt volgens mij toch duidelijk in het vergodelijken en vergeestelijken van de omringende natuur en de kosmos.Het verschil ligt volgens mij meer in de rituele beleving ervan en het benoemen van namen van die goden,geesten en voorvaderen.Ook het elementale aspect komt hier veel meer in terug.Dit laatste is in exotersche vorm overgebleven wat we kennen als sprookjeselementen en folklore.Ook de rol van het vrouwelijke en mannelijke-aspect is een overeenkomst die je terug ziet,al verschilt de rolverdeling vaak per stroming.(de samenvoeging en daarmede het oorzakelijke aspect van scheiding en weer samenvoeging geeft het androgyne-mensbeeld weer.Het symboliseert de goddelijke mens,in het kabbalistische systeem wordt dit Adam-Kadmon genoemd)
Volgens mij was dat bij de Kelten niet anders.Daarbij zijn de Kelten ook weer onderverdeeld in stammen en clans.De kans dat daar onderlinge verschillen bestonden in rituale uitwerking en beleving is vrij groot.Maar het geloof in veelgodendom was vrij bekend in die tijd.
Voor mij is het woord geloven een ruim begrip en duidt datgene aan waar een mens vroeg of laat over zal nadenken maar nooit een bevestigend antwoord op zal krijgen.Het menselijk denken zal altijd een invulling geven op datgene wat onbekend en onbewezen is.(en stimuleert het denken en handelen en verbreidt het bewustzijn)Dat laatste is belangrijk want zowel een atheïst als iemand die gelooft aan het bestaan van zoiets van een ziel kan dit niet onomstotelijk bewijzen.Dus blijft beide een geloofskwestie tot misschien in de toekomst er wel een wetenschappelijk verifieerbaar uitsluitsel wordt gegeven.Het geloof in god of goden of het geloof in niets zijn dus uitdrukkinsvormen en niet perse noodzakelijk voor een spirituele ontwikkeling.Er zijn genoeg atheïstische wetenschappers geweest die het menselijk denken met sprongen vooruit heeft geholpen.
Hoi Tuan
Dank je voor je duidelijke uiteenzetting!
Wat jij hebt met de Kelten, heb ik met de oude Egyptenaren en hun Goden (niet allemaal want het waren er nogal wat en vele werden dubbel benoemd en er werd nogal eens gewisseld van namen en functie in de loop der tijd, dus erg verwarrend, maar het gaat om het verhaal achter de Goden en waar hun Goden voor stonden), de Kelten en de vroege Egyptenaren waren inderdaad niet te vergelijken in hun Godengebeuren.
Ikzelf voel wel een binding met het oude Egypte maar ook met andere culturen uit die streken, ik voel me geen Egyptenaar maar het zit wel in m'n pakket vorige levens en daar trek ik wel naar, het is wel een onderdeel van mij en van wie ik nu ben.
Ik vind de Heidene nog niet zo dom, zij volgden hun gevoel en gevoel voor traditie hierin en ik wil het ook zeker geen “bijgeloof” noemen, zoals wel vaker wordt gezegd.
Naar mijn idee waren al de Goden echt, maar zoals ik het nu zie, denk ik dat ze met de Natuur-Deva's en elementalen van Lucht, Water, Vuur en Aarde te maken hadden en die waren en zijn nog steeds heel echt, en daar zaten en zitten heel machtige Krachten bij die voor Goden aangezien werden of Goden genoemd werden, en die kun je ook aanroepen en zij zijn gevoelig voor rituelen en helpen ook echt als het nodig is, maar elementalen zijn neutraal en ze kunnen voor het goede maar ook voor het kwade ingezet worden, vandaar dat het wel van groot belang was (is) om er rituelen voor op te dragen maar ik neem dat wel heel serieus zoals jij dat waarschijnlijk ook doet, jij zult op zeker een verleden hebben met de Kelten en dat zit er nog helemaal in, hartstikke mooi lijkt me.
De volkeren in de oudheid hadden daar veel meer binding mee dan de moderne mens en de Christelijke mens van vroeger en nu en nu ziet je inderdaad weer een verschuiving van terug naar de natuur en dan krijg je allerlei groeperingen met allemaal hun eigen idee over de natuur met al dan geen Goden, 't nu maar weer net wat je aanspreekt en er zitten ook veel “trendvolgers” bij die eigenlijk helemaal niet weten waar ze het over hebben en mee te maken hebben.
Jij bent een Kelt in hart en nieren en ik een Esotherisch Christenen in hart en nieren en dat stamt uit een lijn van vorige levens, ik vind dat heel mooi als je dat zo duidelijk bij jezelf terug kunt vinden en ik heb respect voor iedereen, Kelten, Moslims, Boedhisten, Gnostici, Wicca, Paganisten, Jodendom, Kabbalah, Soeffi's enz. enz. als ze maar geen kwaad in de zin hebben.
Liefs Judith
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's