Waarheid is een interessant begrip. Er bestaan geen twee identieke waarheden omdat er geen twee identieke mensen bestaan. Daarbij kenmerkt waarheid zich door een dynamisch,veranderlijk verloop. Waarheid behelst de innerlijke kant van een mens en is een kostbaar goed.Rommelt men aan elkaars waarheden dan leidt dit meestal tot spanningen.
Waarheid kent dus talloze uitdrukkingen maar kent tevens een gemeenschappelijk karakter wat past binnen het menselijke denken. Binnen dat kader kent waarheid dus ook een grens. Hoewel de mens bewust is van datgene wat groter is dan hemzelf ( het onbekende) blijft het menselijk denken beperkt tot enkel het benoemen van datgene wat hij/zij nog niet begrijpt. Je ziet het interessante verschijnsel dat geloofsdenkbeelden zich voortdurend herschrijven en herhalen met de daarbij horende tijdsgeest. Waarheid verschuift en veranderd, maar blijft inhoudelijk vaak hetzelfde. Daarin ligt dus een mooie boodschap verscholen.
Heel vaak maken mensen zich druk over het benoemen en het uitleggen van hun eigen waarheden en steken veel energie erin de ander te overtuigen. Maar is dit wel zinvol? Waarheid laat zich niet vangen en is net als de wind onzichtbaar en vluchtig te noemen. In essentie is waarheid datgene wat de mens er zelf van wil maken.Het ligt voor ieder klaar om gekneed en gevormt te worden naar behoeve van de individuele gebruiker. Waarheid staat boven geloof of ongeloof, gelijk of ongelijk omdat al deze facetten een voortvloeisel zijn van diezelfde waarheid. En wij mensen (met ons wonderlijke bewustzijn) mogen hier mee spelen en experimenteren als godenkindertjes in een peuterzaal.