Welkom op het forum van startpagina!

Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.

Naar overzicht van alle forums
2012.startpagina.nl

ZO MAAR!!!

  • Anonymous avatar

    armani2007

    Ik plaats eigenlijk zo maar iets, een kleine greep, uit wat ik nu schrijf..

    Het denken laat je altijd twijfelen, omdat het geen bodem heeft en het tijdelijk is. De mens voedt zichzelf, met een constante stroom van gedachten. Je kunt je hele leven goed geordend hebben, maar vroeg of laat, stort dit als een kaartenhuis in elkaar. Dit komt omdat je jezelf identificeert met vorm, die alleen in de tijdelijkheid bestaat. Gedachten zijn fictieve vormen. Dit is altijd tijdelijk, omdat het denken alles vormen wil en zichzelf identificeren wil. Het wil gekend, geliefd, beroemd, rijk, gezond, rustig, ontevreden, tevreden, dit ben ik enz. zijn, maar het is nooit, het wil zo veel. Deze wereld is gewoon zo. Als je werkelijk kunt zien, dat het leven je nooit ware vreugde kan brengen, simpelweg, omdat ze daar niet voor is, als je werkelijk tegen jezelf kunt zeggen: O.K., het is tijdelijk, het kan me dus tijdelijk euforie brengen, of wat dan ook, maar het kent alleen bestaansrecht in het tijdelijke en is aan verandering onderhevig, dan ga je een dimensie dieper in jezelf. Dan begin je te zien dat alles is, zoals het is. Precies dat is waar de grootste kracht ligt.

    De gedachtegang probeert telkens alles te vormen, een plaats te geven, een etiket. Ikzelf doe dit ook, maar ik ben me er bewust van. Voorbeeld: ik ga in juni, als alles meezit naar Bordeaux, naar Thich Nhat Hanh, naar zijn leefgemeenschap en nu kan ik dingen gaan verwachten. Dat is wat het denken wil. Mijn denken wil er vorm aan gaan geven. Zoiets van: ik wil leuke mensen ontmoeten, er wil me daar fijn en vredig voelen enz., allemaal gedachten. Het denken WIL zo veel! Stilte is mijn essentie en vanuit die stilte schrijf ik en ga ik me meer en meer bewegen, zonder gedachten, zonder een ik, een mezelf identificeren, maar met een onbe(ge)vangenheid. Natuurlijk, als ik dit allemaal verwoord, opschrijf, geef ik het vorm, ontkom ik niet aan het woordje ik. Een identificatie van mezelf, het zelf wil zichzelf kennen. Alleen is er een bewustwording, van het feit, dat taal beperkt is en zou ik niet in deze vorm schrijven, is het een constante gedachtestroom. Dan beperk ik mezelf en gooi mezelf in de gevangenis van het denken.

    Mensen vragen mij vaak: hoe kan ik deze gedachten dan stopzetten? Ik mediteer heel veel en toch komen gedachten weer terug! Dan moet ik vaak lachen, gebeurd spontaan en vaak antwoord ik, dat je uiteindelijk de hele meditatie ook los moet laten, omdat meditatie een techniek is, zeg maar een brug tussen je ware zijn en wie je meent te zijn! Er is een: ik wil dit bereiken, een ik wil dat bereiken. Uiteindelijk zul je ook dit los laten, valt dit weg, omdat het leven simpelweg een tijd kent. Als stilte je essentie is, kan meditatie een goede brug, naar de stilte in jezelf zijn, maar uiteindelijk laat je ook deze varen. Als je die stilte al bent, hoef je niets te doen, om het te zijn, sterker nog: er komt een moment, dat je de meditatie achterlaat, omdat je bewust bent! Alles van het denken en de gedachtestroom is tijdelijk. Net zoals ik nu schrijf en onderwijl ik schrijf, me al bewust van ben, dat taal beperkt is en er vaak de ik-vorm, of jij-vorm aan geeft. Het wil mij vormen, dat is het denken, het tijdelijke. Uiteindelijk leg je jouw lichaam af, leg ik mijn lichaam af en valt er niets meer te vergelijken. Is er geen ik meer, die zichzelf wil kennen.

    Voor mij is er een reële vraag in mezelf gekomen. Zoek ik echt naar mezelf, of wil ik alleen maar dingen toevoegen, aan wie ik ben? Het steeds weer zoeken naar meer. Van het ene moment, naar het andere moment. Ik kwam tot de conclusie, dat ik eigenlijk dwangmatig naar meer zocht en met de toekomst bezig was, terwijl ik voorbij ging aan het werkelijke, het moment van het nu. Het is namelijk juist dat moment, wat het denken niet kan vatten. Het denken probeert het wel, maar het kan iets, wat simpelweg IS, niet vatten. Het kent namelijk geen vorm, HET IS!

  • Anonymous avatar

    Mark

    Ik ben het er absoluut niet mee eens dat het leven geen ware vreugde kan brengen en dat het daar niet bestemd voor zou zijn. Evenmin dat het denken een soort van last is.Die keuze maken we nog altijd zelf.Waarom zou je naar jezelf moeten zoeken als je al bent? Begrijp je deze uitspraak?

    Ken je de term “ de ring verder niet? ” Wat ermee bedoeld wordt is dat het denken een uiteindelijke grens kent alsmede dat wij als menselijke uitdrukkingsvorm ook een grens kennen. Dit betekend niet dat daarbuiten niets bestaat. Want met de term ‘niets’ wordt enkel datgene bedoelt wat buiten “die ring verder niet” ligt,buiten ons bevattingsvermogen.In ons geval zijn dit termen als oneindigheid en eeuwigheid.Ons denken kan dit niet bevattelijk maken. Een dier heeft bijvoorbeeld een dierlijk bewustzijn (instinct) en kent daarmee een grens in het uitdrukken hiervan. Voor de mens geldt hetzelfde. Ons menselijk denken en bevattingsvermogen kent een dergelijke grens. Gaan wij als mensensoort over “die ring verder niet” dan zijn wij geen mensen meer. Begrijp je wat ik bedoel?

    Ik geloof onvoorwaardelijk dat wij als zielen (ego's) evolueren net zoals alles in ons omringende heelal zich uitbreid en evolueert. De uitdrukkingsvorm geeft het evolutionaire karakter aan. Ken je de kabbalistische uitdrukking; “ een steen wordt een plant, een plant wordt een dier, een dier wordt een mens en een mens wordt een god? ” Het is een metaforische uitdrukkingswijze die de pelgrimstocht van de ziel naar de vereenzelving van zijn geestelijk/goddelijke essentie voorsteld.In de kern is alles goddelijk te noemen.

    Als menselijke uitdrukkingsvorm is het belangrijk onszelf te beschouwen als een menselijke uitdrukkingsvorm. Ons evolutieproces naar de terugkeer en de vereenzelving met onze goddelijke essentie ligt juist binnen de dagelijkse handelingen en binnen het leven wat we leiden. Dat moet je nooit vergeten. Lijden is leren en vreugde is een stap voorwaarts door de kennis en ervaring van dit leerproces. Het leven als mens is nooit zinloos, ongeacht hoe dit soms toeschijnt.

    Zoek daarom nooit de waarheid buiten jezelf maar juist in jezelf omdat ieder van ons diezelfde waarheid al ís. We transformeren en evolueren op ieder moment op iedere dag. Leven en dood zijn enkel uiterlijke illusionaire begrippen net zoals begin en einde dit is. Binnen het eeuwige evolutionaire karakter van onze ziel hebben deze termen een vergankelijke betekenis.

    Zoek daarom je eigen spiritualiteit/waarheid niet binnenin de psychische en astrale constitutie als mens. Uittredingen en het zoeken van andere werelden binnenin het eigen denken en beleving brengt je niet verder naar het pad opwaarts. Ik kan mensen daar niet genoeg voor waarschuwen. Het astrale is enkel een ideeën-en modellenwereld waar ons huidige menselijke waakbewustzijn niets te zoeken heeft. We staan inderdaad in verbinding hiermee met ons onderbewuste en binnenin onze dromen komen ze tot uitdrukking maar onze leerprocessen moeten we juist in de ervaring van alledag beleven. Hetzelfde voorbeeld geldt voor het zogenoemde spiritisme.Wij hebben niets te zoeken in de kama-lokische gebieden en mediums behoren de overledenen met rust te laten omdat ons perceptie van contact niet in overeenstemming staat met het werkelijke.

    Waarheid ben je zelf, en het zoeken naar die waarheid zal je altijd naar een horizon leiden die bij het bereiken ervan zal uitwijken. Het is de prachtige leer over de oneindigheid van een bewustzijnsverruiming.

  • Anonymous avatar

    Sanne

    <>

    Je bent erg druk

    <<…of wil ik alleen maar dingen toevoegen, aan wie ik ben? …eigenlijk dwangmatig naar meer zocht…>>

    Op dit moment ga je (nog) zo te werk; heb je deze manier van handelen blijkbaar nog nodig.

    Liefs, Sanne

  • Anonymous avatar

    Sanne

    <Uittredingen en het zoeken van andere werelden binnenin het eigen denken en beleving brengt je niet verder naar het pad opwaarts. Ik kan mensen daar niet genoeg voor waarschuwen. Het astrale is enkel een ideeën-en modellenwereld waar ons huidige menselijke waakbewustzijn niets te zoeken heeft. We staan inderdaad in verbinding hiermee met ons onderbewuste en binnenin onze dromen komen ze tot uitdrukking maar onze leerprocessen moeten we juist in de ervaring van alledag beleven. Hetzelfde voorbeeld geldt voor het zogenoemde spiritisme.Wij hebben niets te zoeken in de kama-lokische gebieden en mediums behoren de overledenen met rust te laten omdat ons perceptie van contact niet in overeenstemming staat met het werkelijke.>>

    Mmm: http://www.theosofie.net/onlineliteratuur/oceaan/12kamaloka.htm

    Maar uit de dromen krijg ik weer tips voor overdags en omgekeerd.

    Of hé, wacht 's even,…zou dat dan de reden zijn dat ik in een soort vicieuze cirkel beland ben,

    dat ik mezelf herkauw 's nachts en daar overdags weer op

    antecipeer,

    ipv mediteer?

    Dus dan zou ik meer moeten mediteren, echt mediteren, om los te komen van die ‘loop’.

    Bedankt iig,

    Liefs, Sanne

  • Anonymous avatar

    Sanne

    Als ik me zo wat verdiep in die theosofie en daarna nog eens die dvd van de Secret bekijk, dan valt me op dat ie errug Kamaloka is.

    Jij had ‘t ’r 'n tijd terug al over dat dat met dat fietsje en dergelijke al erg zelfzuchtig was, maar als ik het opnieuw bevoel, dan merk ik dat het “Your wish is my command” an sich al erg met wensen en begeerte heeft uit te staan.

    In feite kan je op een punt komen, dat je niet eens meer hoeft te wensen of te begeren, maar gewoon puur kan zitten te zijn.

    Rust.nl

    Alleen een ding begrijp ik niet Mark; als je evolueert via die sferen, stapje voor stapje, hoe kun jij dan zeggen van wat hebben wij daar te zoeken, want wij kunnen toch niet in een keer die ‘kamaloka’ ontstijgen en niet meer opeens geen dromen dromen enz.?

    Als de gemiddelde mens afstemming heeft op het schemerland; je na je laatste leven op aarde in de 3de sfeer belandt en daar verder opklimt, hoe zou jij dat dan in een keer kunnen ontstijgen?

    Of ben jij van mening dat jij in je laatste leven zit en in dit leven door meditatie of weet ik veel dat wél in een keer kan.

    Ik dacht dat ‘shortcuts’ niet mogelijk waren en iedereen een voor een alles moet ervaren en stap voor stap opklimmen.

    ;) Sanne

  • Anonymous avatar

    Mark

    Je haalt wat dingetjes door elkaar. De mens kent een zevenvoudige constitutie. Als een mens komt te overlijden valt die constitutie uiteen.We kennen natuurlijk de ontbinding van het lichaam maar er bestaat ook zoiets wat binnen de theosofie de tweede dood wordt genoemd.Als de ziel (ego) zich terugtrekt in de schoot van de geest om uit te rusten neemt het enkel het mooiste van zichzelf mee. Het astrale lichaam en zijn hartstochten/begeerten (kama) en negatieve aspecten vallen uiteen in een gebied wat het kama-loka wordt genoemd. Als de ziel zich opnieuw reïncarneerd in het vlees wachten deze aspecten als karmische zaden op hem/haar om uit te werken in het nu te leiden leven.

    Er is vanuit de theosofie een discussie geweest met spiritisten die menen met overledenen in contact te kunnen treden. In feite staan ze nooit in contact met de ziel die uitrust in de schoot van de geest maar met een ontbindend kamalokisch lijk wat de lagere aspecten vertegenwoordigd van diezelfde overledene.Enkel het lagere aspect zal zich aangetrokken voelen tot de stoffelijke sfeer waarin wij als mens leven.De geest waarin de ziel van de overledene uitrust is zich niet bewust van de wereld hier.Daarom moet men de doden met rust laten, het is onethisch te noemen.

    The Secret behelst een ander onderwerp wat ik al eerder aandraagde. Elke spirituele leer heeft als overeenkomstig kenmerk dat een mens zijn/haar verlichting bereikt door onpersoonlijk of altruïstisch te leven.Dat is natuurlijk geen gemakkelijke opgave want het gaat niet enkel om jezelf in dienstbaarheid te stellen in het handelen maar ook in het denken. The Secret verkondigd juist het tegenovergestelde.Het beweerd dat je met het denken datgene naar je toe kan trekken wat je maar wenst.Het stimuleert mensen dus het omgekeerde.Zelfzuchtige gedachten voor die mooie fiets,of die leuke baan of die mooie vrouw etc.Je stimuleert dus juist je lagere aspecten van je lagere constitutie.Het is natuurlijk nooit verkeerd om positief te denken maar the Secret geeft een verkeerde insteek. Daarbij zijn er genoeg experimenten uitgevoerd of men met de kracht van de gedachte de realiteit kan beïnvloeden.Wetenschappelijk heeft men dit nooit aantoonbaar kunnen maken. (binnen de strenge standaarden die de wetenschap hanteerd)

    Tot slot, weer die vraag waarom die drang voor een plotselinge transformatie? Vanuit de theosie bestaat de denkwijze dat álles in essentie goddelijk is maar door het evolutionaire karakter ervan een verschillende uitdrukkingwijze kent.Daarom is een plant geen dier en een mens geen god hoewel allen in essentie goddelijk zijn.Verder geloof ik in een oneindig voortdurende evolutie.Natuurlijk zullen we niet eeuwig als een menselijke uitdrukkingsvorm reïncarneren maar voorlopig zijn we hier nog wel.Er is nog zoveel te leren en zoveel te doen voor onze medemens.Daarom geloof ik niet in plotselinge transformaties.Dit zou zeer tegen de wetten van de natuur indruisen.We transformeren beetje bij beetje.En we hebben de tijd want onze goddelijke kern kent een eeuwigheidsfactor.Ooit zullen we als individuele druppels weer terugvloeien in de oceaan van het Zijn. :)

  • Anonymous avatar

    Sanne

    <>

    Ja nee, ik vraag aan jou, waarom je tegen ons zegt, waarom willen jullie in de kamalokische gebieden blijven hangen, de fysieke wereld, de dromen, (evt lucide en met/of uittredingen), terwijl het nog een behoorlijke poos kan duren voorlaleer we dat overstegen zijn naar iets anders.

    Of wat bedoel je dan precies met onderstaande:

    <>

  • Anonymous avatar

    Sanne

    Ik lees in die theosofie dat begeerte in een bepaalde mate nodig is tijdelijk om als het ware ‘jezelf hogerop te wensen’ om een drijfveer te hebben hogerop te willen.

    En uiteindelijk dus juist niets meer hoeft te wensen.

    http://www.theosofie.net/onlineliteratuur/oceaan/6kama.htm:

    De goede mens, die tenslotte zelfs een wijze wordt, moet in zijn vele levens ooit het verlangen hebben opgewekt naar het gezelschap van heilige mensen en moet zijn verlangen om zich te ontwikkelen levend houden om zijn weg te kunnen vervolgen. Zelfs een Boeddha of een Jezus moest in een of ander leven eerst een gelofte afleggen, dat is een begeerte dat hij de wereld of een deel ervan zou redden, en heeft met dit verlangen levend in zijn hart ontelbare levens lang moeten volharden.

  • Anonymous avatar

    Mark

    Ik zal een voorbeeld geven van twee typen van Boeddha's. Het ene type wordt pratyekaboeddha genoemd en de ander de boeddha van mededogen (bodhisattva) Het verschil tussen beide is dat de eerste verlichting voor zichzelf nastreeft en de ander deze verlichting opgeeft om zich ten dienste te kunnen stellen voor de achtergebleven medemens. Het zijn beiden rechtsschapen mensen te noemen waarbij de een het nirvana ingaat en de ander dit tijdelijk opgeeft. (de betekenis lijkt op het kruisigingsverhaal, waarin Jezus als zoon van God zich opoffert voor de mensheid De esoterisch betekenis is hetzelfde te noemen) Met laatstgenoemde worden vaak de leraren en de meesters bedoeld in de esoterische lectuur.Al heeft ieder natuurlijk zijn eigen innerlijke leraar, zijn eigen innerlijke god. Soms worden deze termen door elkaar gegooit en daardoor verkeerd begrepen.

    Met de door jouw genoemde begeerte wordt de pelgrimstocht terug naar de eigen goddelijke oorsprong bedoeld. Het is een evolutieproces waarbij in aanvang een niet zelfbewuste goddelijke essentie zich binnen eonen en eonen ontwikkeld tot de krachten achter de werking van dit heelal en een zelfbewuste god wordt genoemd.In de theosofie wordt gesproken van een neerwaartse en een opwaartse boog.De mens vormt binnen dit geheel maar een tijdelijke uitdrukkingsvorm. Doordat de mens binnen zijn evolutieproces een zelfbewustzijn ontwikkelde ging het boven zijn dierlijke aard uitgroeien en werd het bewust van zijn goddelijke aard. Het begon de weg opwaarts.Het is de weg van een alsmaar ontplooiende natuur.

    De fout die mensen vaak maken is dat ze hun meervoudige constitutie (in de theosofie zevenvoudig genoemd maar de Qabbalah kent bv. een viervoudige en Plato benoemde enkel een drievoudige; lichaam-ziel-geest) als gescheiden trapjes boven elkaar voorstellen.Het stoffelijke is hier,de astrale wereld daar en het geestelijke ergens onbereikbaar. Zo werkt het niet. Een mens is een onafscheidelijke constitutie van alle zeven en zonder de een kan de ander niet bestaan.Alles werkt door elkaar heen.Ons evolutionaire karakter maakt dat wij als mensen hier ons bestaan kennen en met een grotendeels waakbewustzijn leven binnen deze bekende dagelijkse realiteit.Het is hier waar wij onze levenslessen leren en het decor vormt waarin wij als menselijke uitdrukkingsvorm in ons bestaan evolueren.(tranformeren) Dat is zijn niet de astrale en kamalokische sferen binnenin onze constitutie.Het onderbewuste aspect zowel de begeerten als de hartstochten in de mens komen tot uitdrukking via dit stoffelijke bestaan, niet in een astrale wereld. Begrijp je een beetje wat ik hier mee bedoel? Het is een beetje hetzelfde wat ik laatst beschreef met de term dimensie. Dimensies zijn geen naast elkaar levende realiteiten maar het kenmerkt datgene wat een realiteit tot uitdrukking brengt.In ons geval een driedimensionale terwijl we ons bewust zijn van een vierde nl ruimte en tijd.

  • Anonymous avatar

    Sanne

    Ik ben toch ergens benieuwd naar bv hoe jij het zelf een invulling geeft.

    Ik kom er steeds meer achter dat jij bv de reacties en antwoorden voor bijna 100%

    ontleent aan theosofisch gedachtengoed.

    Maar is dat in feite voor jouw dan de enige waarheid.

    Want als je een reactie geeft dan zijn het wel eens teksten die als ik ze google rechtstreeks uit een theosofisch verhaal van iemand anders; een schrijver of anderszins haalt.

    Heb jij zelf dan ook nooit het gevoel dat je moet uitkijken niet alleen uit één stroming

    te putten?

    Iets waar je ons op attent maakt juist.

    Kan ik je zien als een altruïstische gozer, die met mensen werkt, onder de mensen is en in een soort deemoed leeft.

    Ik ben nog steeds zo benieuwd naar hoe het binnen in jou leeft

    en niet elke keer zo'n lang copy paste verhaal te krijgen.

    De dromen of uittredingen die ik meemaak, die overkomen mij, die maak ik mee;

    ik forceer niets;

    ik ben dus nog steeds zo benieuwd wat je bedoelt met het niets te zoeken hebben in astrale gebieden.

    Bedoel je ermee dat in mijn geval ik er teveel naar zou vluchten of zo?

    jij hebt wel eens gezegd dat je minder behoefte had om persoonlijk te zijn, dat het je meer om discussies over onderwerpen ging,

    maar als blijkt dat jij voor het grootste deel je reacties en antwoorden haalt uit theosofie

    en andere mensen hier op het forum voor een gedeelte uit christelijk spiritisme,

    natuurreligie en nog meer,

    dan krijg je natuurlijk ook een discussie,

    want waarom zou wat jij zegt, dat dus op theosofie gebaseerd is, het enige juiste moeten zijn.

    Ik was op bepaalde punten lyrisch over ‘the secret’, maar nu ik meer in theosofie ben gaan verdiepen, voelde het steeds minder goed, wat betreft het materialistische egoïstische gedeelte er in.

    Ik beschouw, overdenk dan die verschillende aspecten die ik lees en dan wat ik er bij voel en mijn belevingswereld geeft een ander gezichtspunt van dingen.

    Wat ik weet is dat de ervaringen en uittredingen en lucide dromen enz. die ik heb weliswaar op verschillende manieren

    uitgelegd zouden kunnen worden, maar de ervaringen an sich zijn legitiem.

    Zou je ook eens een antwoord uit eigen overdenking kunnen geven, dat maakt het interessanter dan copypaste.