Welkom op het forum van startpagina!

Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.

Naar overzicht van alle forums

terug van weggeweest

  • B-Bladluis

    IK BEN GOD

    Van Al-Wat-Is, van de vele het Universum ‘vormende’ verschijnselen, zijn ook menselijke entiteiten nog steeds AUTONOME, in ‘materie’ uitgekristalliseerde Kosmies-Geestelijke manifestaties van het ‘Goddelijk’ Zelf.

    Een ieder, dus ook JIJ bent uit “Goddelijk”Kosmiese energieën, dat Kosmies“Goddelijke” gelijk.

    Zo ook torren, vlinders, planten, dieren, atomen, planeten, kortom het hele Universum is door en door divine !!!

    AL YOU SEE, IT'S ALL DIVINE.

    Ieder Ikje is GOD.

    Aan jou de keuze om een GOEDE GOD of een kwaadaardig, moordzuchtig, leugenachtig, hebzuchtig, machtlustig monster te zijn !!

    In de het Al omvattende en vormende Bewustzijnsoceaan is elk Aards Ikje een partikel; zelfstandig, maar ook holisties één met en gelijk aan dit Totaal.

    JIJ veroorzaakt een groot, stralend IK-elementje door de door JOUW keuze geaktiveerde Bewustheid, Genegenheid en Waarachtigheid.

    Door MIJN ogen registreert het Universum, Het Kosmies Albewustzijn (god) zichzelf.

    Het groeit in Inzicht door de syntheses uit de Rijkdom van MIJN ervaringen en de JOUWE en zo voort !

  • Tuan

    Om te beginnen: klopt, het woord heiden dekt de lading natuurlijk niet. Maar, de termen paganist of, nog erger, neo-paganist, al helemaal niet. De mensen toen, die nog niet in aanraking waren gekomen met b.v. het christendom, noemden zich ook niet zo, ze noemden zich trouwens helemaal niet. Ze waren Germaan, Kelt, of beter, ze maakten deel uit van een bepaalde stam of clan. Zo kon je behoren tot de Iceni, de Arverni of de Lucitani. Religie stond toen ook niet los van het dagelijks leven, maar was er mee verweven. Religie had dan ook geen bepaalde naam of zoiets, zoals nu wel het geval is en nu ook betrekkelijk los staat van het dagelijks leven en zich ook vaak als apart instituut manifesteert. Alleen, een andere term is er niet, en het woord heiden maakt wel in één keer duidelijk waar het om gaat en waar je voor staat. Als er een beter woord is houd ik me warm aanbevolen.

    Dan, toch nog even over die scheppende kracht en het begrip “god”, of goden:

    Het kan best zijn dat de mens de scheppende kracht op een gegeven moment god heeft genoemd. Alleen, ik hecht er toch aan deze twee begrippen of manifestaties duidelijk uit elkaar te houden. Zoals ik er tegenaan kijk is deze scheppende kracht die de schepping (ik blijf dit rare woord in dezen toch ook maar even gebruiken) de zichzelf voortdurende herscheppende eigenschap geeft niet iets goddelijks. Het goddelijke bevindt zich binnen deze schepping zoals alles zich binnen deze schepping bevindt. Zo wij ook deel uit maken van “de schepping” en dus ook deel uit maken van deze voortdurende her-schepping, hebben wij daardoor ook niet “goddelijks” in ons. God of goden zijn van een andere werkelijkheid en net zoals ons onderworpen aan het perpetuum mobile van de schepping zelf. Dat is een wezenlijk ander inzicht dan dat die scheppende kracht god genoemd wordt.

    Wat mij betreft, en dat is dus ook een eigenschap of, zo je wilt, voorwaarde voor deze voortdurende her-schepping, heeft het universum, het Al, of hoe je het ook wilt noemen, zich juist niet uit een “niets” gemanifesteert. Dat zou betekenen dat er toch ergens, ooit, een soort begin is geweest, wat bij een zichzelf herscheppend universum niet bestaanbaar zou zijn. Er is geen begin, ook geen eind. Niet lineair, maar cyclisch. Wel voortdurend ontwikkeling, welke kant op dan ook, de schepping wordt ouder maar tegelijkertijd ook steeds jonger (nogmaals, wat is tijd?) en waarom zou voor dit proces een opvallende omwenteling nodig zijn.

    Is dat alleen omdat wij, of tenminste een deel van ons mensen, dat zo graag wil? Voor de schepping zelf is het niet nodig, en wij zijn daar toch gewoon ook een, aktief, deel van.

    Natuurlijk heeft het wel te maken met het maken van keuzes: wat wil je zelf, wil je veranderen en is een begrip als 2012 daarvoor een goede aanleiding. Wat mij betreft is daar overigens niets mis mee, de vraag dringt zich echter dan meteen op of bijvoorbeeld een grotere of intensere spirituele ontwikkeling noodzakelijkerwijs ook een“sprong vooruit” is. Als zoiets al op een wat spectaculairdere wijze op een bepaald moment mogelijk is, worden wij, de Aarde (waar we het per sllot van rekening toch voorlopig nog even mee moeten doen) en het universum daar inderdaad beter van? Hoe weten we dat zo zeker?

    We maken natuurlijk wel telkens keuzes hoe we toch al in het leven staan en tegen de wereld aankijken. Maar, de vraag is dan ook meteen, hoe kwalifiseer je dat. Wat is je referentiekader waaraan je afmeet of datgene wat je doet, hoe je denkt, of wat je laat, goed of slecht is, of zoals ook genoemd, een manifestatie vanhet goede of juist van het kwaadaardige, enz. Er zijn religies die dit menen te weten maar ik blijf dat bestrijden. Het “universeel goede tegenover het universeel kwade” is voorzover ik het heb kunnen ervaren og steeds niet meer dan de interpretatie van de mens zelf die zo'n religie, met de daarbij behorende god, aanhangt. Je maakt keuzes, en je eigen geweten zo je wilt, je eigen wijsheid en inzicht, en de tijd zullen tenslotte moeten uitmaken of datgene wat je gedaan hebt, of hebt nagelaten, uiteindelijk“goed” of “niet goed” is geweest, en de verantwoording daarover leg je uiteindelijk slechts aan jezelf af.

    Greetings

    Tuan

  • Mark

    Het zijn verschillende namen voor dezelfde denkbeelden. De oude Grieken noemde de geest pneuma, de christenen christus, de boeddhist boeddha.

    Veel van deze oudere religies maakten van de mens veel meer dan alleen een lichaam en een ziel. De ziel (psyche) staat bv het dichtste bij de menselijke begeerten en zintuigen, en is dus direct verbonden met het menselijke lichaam. Boven de psyche plaatste de oude Grieken het verstands-of denkbeginsel, nous. Dit verstandsbeginsel binnen de constitutie mens kan twee richtingen uit, omlaag richting het emotionele denken of omhoog richting het intuïtieve denken. Laatstgenoemde wordt als het hogere verlichte denken beschouwd. Wanneer de mens zich los weet te maken uit zijn boeien van het emotionele lagere denken bereikt hij verlichting, dat wat boeddhisten een toestand van nirvana noemen.

    En dan ik terug op het eerste punt.Nirvana betekent vanuit het Sanskriet ‘uit-blazen’. Soms verkeerd begrepen als vernietiging. Opgaan in het ‘niets’. Met dit denkbeeld wordt echter ‘het uitblazen van de ziel’ bedoeld omdat het in de ‘lagere gebieden’ niets meer heeft te leren. Met lagere gebieden bedoel ik de gebieden die vergankelijkheid kennen, ontstaan en vernietiging, geboorte en dood. Hier wordt met uitblazen het opgaan in de geest bedoeld. Die gebieden die boven deze cyclussen van vergankelijkheid bestaan. (boven ruimte en tijd) Voor ons beperkt denkvermogen niet bevatbaar en voor onze zintuigen is het ‘niets’. Dat is het denkbeeld hierachter. De psyche,ons astrale lichaam is vergankelijk en enkel een voertuig voor de geest om zich te kunnen uitdrukken.Laatstgenoemde is onvergankelijk binnen dit denkbeeld.

    Misschien begrijpt men nu dat heel veel spirituele stromingen zich onbedoeld richten op de psyche en veel minder op de geest. Het verlangen naar paranormale vermogens of het verlangen op te gaan in een hogere dimensie is enkel het voeden van de psyche en de daarbij horende begeerten. Het brengt iemand juist verder af van zijn geestelijke oorsprong. Hieruit is bv het christelijke verwrongen denkbeeld ontstaan van de verleider, de duivel. Het is echter het eigen menselijke denken wat zijn eigen misleider wordt, indien het zich richt op zijn eigen begeerten inplaats op een altruïstisch streven naar de medemens.

    Bestudeer maar eens verschillende religieuze stromingen en je vindt hetzelfde denkbeeld onder verschillende benamingen terug. Al deze stromingen zien de essentie als God of wat sommigen de Bron noemen. Dit goddelijke beginsel is de essentie van elk punt van dit heelal. (van atoom tot sterrenstelsel) Vanuit die essentie volgt een ontvouwing tot een stoffelijke manifestatie en weer ontvouwing terug naar de oorsprong. (maar dan zelfbewust,als de goden boven ons)

    Het heelal onstond vanuit een goddelijke gedachte, de in en uitademing van Brahma. Dit denkbeeld is al heel oud en de oorspronkelijke wortel van alle religieuze denkbeelden.

  • Mark

    Inderdaad, ieder punt in dit heelal kent zijn goddelijke essentie. Uitgekristalliseerde manifestatie is een wat moderne benaming voor wat vroeger het stoffelijke wordt genoemd. (Ashayana Dean in de Voyager-reeks benoemd ook moderne termen voor oude denkbeelden)

    Alles is bipolair. Dat wat we goed en kwaad noemen. Toen de mens werd begiftigd met een zelfbewustzijn (at van de verboden vrucht van de boom des levens) werd het zijn eigen karma. De mens is zijn eigen hoofdrolspeler geworden op zijn eigen levenstoneel van het bestaan. De mens werd hiermede verantwoordelijk voor zijn eigen denken en handelen.

  • stef

    Hier sluit ik me bij aan!

    Na 3 maanden op de Antillen te zijn geweest is deze jongen ook weer terug,, Ik ben de komende tijd nog niet in staat veel te reageren denk, maar dan weten jullie dat ik er weer ben. Paar nieuwe namen, paar oude namen zie ik.

    Email is nog steeds stefkestef86@hotmail.com. Ik zag dattie nog bestond. Voorlopig heb ik het alleen maar ijskoud, het temperatuurverschil is vrij groot!

    Jullie horen nog van me!

    Liefs!

    Stef