Onrust

• 

  Hanna

  18-07-2005 23:32

  Graag gedaan,

  Ik vond er zelf ook wel wat herkenning in. Maar het meest vreemde vond ik dat ik een week of twee geleden met de hond buiten was en iets in mijn rechterheup voelde. Ik had deze pagina toen nog niet gevonden !!

  Maar goed ik stond dus buiten op dat grasveld met een raar gevoel in mijn heup en dacht, oh ik ben aan het veranderen. Heel normale opmerking in mezelf, tot ik later realiseerde wat ik nu eigenlijk had gedacht. Ik ben toch echt gek aan het worden !!!

  Een dag of twee later vond ik deze link.

  Eind vorige week volede ik iets in mijn buik, oh er is iets aan het groeien…..echie, En ik kan toch niet meer zwanger worden hoor…….gek of bijna gek denk je dan.

  Wat me het meest opviel op de pagina was de moeheid, kijk eens om je heen, luister naar de mensen, iedereen is moe heeft wat of krijgt wat. En de tijd, die gaat zo verrekte snel, voor mijn idee veel sneller dan voorheen of is dat een bijkomend proces als je voorbij een bepaalde leeftijd bent hahahaha, voor je het weet is er weer een dag voorbij. Maar hoe zit dat dan met die ouderwetse opwindwekkers ?????

  Grrrroeten,

  Hanna
• 

  Daughter of Atlantis

  19-07-2005 10:54

  s'nacht komt er iemand langs en schuift het wijzertje van de opwindwekker een stukje naar voren.

  (hihi)
• 

  Dolfijn

  19-07-2005 14:11

  Hoi hoi,

  Jeetje wat een herkenning allemaal zeg!!!

  Ik heb van die periodes gehad (de laatste tijd zijn ze gelukkig een stuk minder) dat ik niet kon slaen van de onrust. Er kwam van alles in mijn hoofd opzetten en voelde van alles wat ik eigenlijk niet onder woorden kon brengen. Vreemde dingen die ik langs zag komen in mijn hoofd, angsten, dingen die ik gewoon helemaal niet kon volgen. Heb een tijd gedacht dat ik gek aan het worden was.

  Ook gewoon overdag…dan wist ik van gekkigheid niet waar ik heen moest gaan. Stapte dan vaak in de auto en werd wel rustiger, maar als ik dan in bed lag, dan begonnen die gedachten weer te malen. Om nu precies te zeggen wat er allemaal door me heen ging weet ik niet meer. Maar het was heel vervelend!!

  Daarbij kwam ook dat ik een periode had dat ik aldoor maar koorts had. Verder geen ziek gevoel, maar wel koortsen van 40 graden en hoger. Nu ik dit zo allemaal heb gelezen in deze topic zijn er wel heel veel kwartjes gevallen. Er was dus een reden voor, een reden die de artsen niet hadden kunnen vinden…had dat allemaal te maken met de veranderingen die gaande zijn??

  Stef ik kan je zeggen uit eigen ervaring dat dit allemaal over gaat…..heb je misschien nu niks aan om dat te horen, maar bij mij is het nu rustig. Voel me weer lekker en heb ik die periode wel heeeeeeeeeel veel geleerd. Vooral overal over mezelf. Wie ik ben, wat ik kan en wara ik voor sta enz…..

  Dus ik zou zeggen laat het over je heen komen, probeer je er niet al te heftig tegen te verzetten, want dan wordt het nog heftiger en komt er meer naar je toe. Laat het over je heen komen, die gedachten proberen langs je heen te laten gaan. zie ze als het ware als wolkjes voorbij gaan. Het kan heel evrmoeiend zijn, maar je kan het aan…je krijgt namelijk nooit meer op je af dan je aankunt. Daar zorgen ze (gidsen) wel voor. De hulp is er altijd. In de kleinste dingetjes. Zoals je hebt bijvoorbeeld een vraag gesteld in jezlef en het antwoord kan dan zomaar via iemand naar je toe komen. Of via een bord wat je ziet of via wat dan ook. Je hoeft het alleen maar te zien.

  Ehmmm misschien ben ik wat afgeweken hier en daar, maar ik lees hier zoveel herkenning!!! Voelt heel goed kan ik zeggen….

  Liefs Dolfijn
• 

  stef

  19-07-2005 21:17

  Hoi allemaal, ik waardeer jullie reacties heel erg. Ik heb nu weinig tijd om uitgebreid te reageren. Ik kan jullie melden dat ik de rust weer teruggevonden heb. Nu even rustig aan voor mij. even wat minder lezen. Ik weet dat dit EVEN is, want vroeg of laat ga ik er weer tegenaan. Ik wil nu even rust.

  Ik heb getwijfeld of mijn ‘symptomen’ te maken hebben met mijn ontwaking. Als ik jullie berichten zo lees is dat wel een stukje waarschijnlijker. Ik voel nu dat ik niet alleen sta. Maar, als ik zo onrustig ben, dan kunnen jullie mij op DAT moment niet helpen. Dat maakt me onrustig. Achteraf wel door me gerust te stellen en ik vind het heel mooi dat jullie dat doen, bedankt.

  Wat ik me nu besef (ik kom trouwens vaak tot ingevingen als ik hier berichten aan het typen ben, dat is wel toevallig ) is dat ik een andere manier van mijn gidsen benaderen ga gebruiken. Ik ga letten op ingevingen OVERDAG, ingevingen die misschien wel ingefluisterd worden door mijn gidsen. Dan houd ik het snachts mooi rustig zodat ik mijn nachtrust kan behouden

  bedankt,

  liefs

  (dolfijn, je bericht was precies goed, als je berichten typt moet je je nooit inhouden, alle info is nuttig)
• 

  stef

  19-07-2005 21:37

  Door deze ervaringen voel ik me kwetsbaar, dat wil ik trouwens nog kwijt. Hoe sterk ik me soms voel, ik voel me kwetsbaar, doordat ‘iets’ me helemaal gek kan maken terwijl ik niet weet wat het is en ik het niet kan voorkomen of tegengaan.
• 

  Daughter of Atlantis

  19-07-2005 21:45

  In dit gevoel van kwetsbaarheid is juist het moment om je

  over te geven aan het licht.

  Als begrijp en weet je het zelf niet…

  Vertrouw dat Zij dat wel kunnen.

  … Ik weet het … het is moeilijk om Iets of Iemand te vertrouwen die je eigenlijk helemaal niet zo goed kent… Maar Zij kennen jou.

  Ik voel dat angst bij jou gevoed wordt door angst… En angst hoort bij de andere kant. Licht is Liefde. Licht is Vertrouwen.
• 

  Acribie

  20-07-2005 08:32

  Goedemorgen D. of Atlantis.

  Ik las je antwoord op Stef zijn onrust plus de antwoorden, suggesties aanwijzingen enz enz die je geeft bij anderen, en wilde je hiermee complementeren. Je schrijft met zoveel liefde en wijsheid, dat ik er emotioneel van word. Zodoende wilde ik je dit even laten weten.

  Veel warmte en gezegendheid toegewenst aan jou en aan alle andere zielen.

  Groetjes

  Acribie
• 

  estrella

  20-07-2005 08:54

  Hi Stef

  Ten eerste in vind het heel knap dat je je ook kwetsbaar en gevoelig opstelt hier op het forum en je ziet het kan ook, er wordt geen misbruik van gemaakt (waar ik zelf dan ook weer blij van wordt).

  Ik kan er naast zitten natuurlijk, maar ik denk dat “iets” wat jou gek maakt dat je dat zelf bent (tenzij je last hebt van stemmen in je hoofd, maar dat denk ik niet, toch?)

  allemaal angsten, gedachten en gevoelens die in 1 keer een uitweg zoeken dan krijg je een soort ontlading en natuurlijk 's nachts omdat je dan ontspannen bent.

  Maar mijn ervaring (ik heb dit ook jarenlang zo'n 2 a 3 keer per jaar gehad, ook hele nachten aan het “flippen” ) is dat je er uiteindelijk steeds iets sterker van wordt en je krijgt dit uiteindelijk wel onder controle, maar wat er “in” zit moet er uit en dat gaat bij een ieder op z'n eigen manier.

  Ik zou me ook niet zo focussen op je gidsen, dat gaat toch vanzelf wel door en als je wat ouder bent en rustiger dan merk je vanzelf wel dat je gidsen je beter kunnen bereiken.

  't heeft allemaal “tijd” nodig. (en niet stressen dat het al bijna 2012 is en dat je achterblijft) je hebt “tijd” zat.

  Liefs Estrella
• 

  Daughter of Atlantis

  20-07-2005 20:50

  Ik weet niet goed wat ik daar op zeggen moet.

  Iemand zei het al eerder (op deze site)… En nu jij weer… En ik word daar zelf ook erg emotioneel van…

  … Ik voel een enorme dankbaarheid dat ik naar deze plaats geleid ben… En plek waar ik eindelijk mijn gedachten kan en mag uitspreken.

  Men begrijpt mij niet in de ‘werkelijke wereld.’ Men wil dat ik zakelijker ben. Meer alleen aan mezelf denk.

  Iemand zei eens tegen me toen ik veel voor een ander persoon klaar stond, dat ik daar spijt van zou krijgen. Hij zei: Het goed doen word je niet verboden, maar afgeleerd… Die woorden deden me pijn.

  Het verbaasde hem, dat ondanks dat die persoon zich daarna niet zo hulpvaardig tegen over mij gedroeg, ik toch zelf wel behulpzaam bleef.

  … Mijn antwoord was… Iemand anders bepaald niet wie ik ben.

  Maar dat begrepen ze niet…

  Ik loop vaak tegen muren op… Dat ik soms uit zelfbescherming maar soms doe alsof… Al lukt dat niet echt… Ik raak te enthousiast bij de gedachte dat ik iets voor iemand kan betekenen.

  liefs D of Atlantis
• 

  stef

  20-07-2005 21:42

  Ik kan me heel goed vinden in je bericht estrella. Ik lees dat jij de ervaring ook hebt gehad. Daardoor snap je waarschijnlijk heel goed waarom ik mijn verhaal kwijt wil. Als je onrust met anderen bespreekt wordt het al wat minder. Dit zit trouwens in mijn aard, als ik bijvoorbeeld ergens pijn heb of uitslag, dan wordt ik gek als ik niet weet waar het door komt. Er moet een dokter naar kijken zegmaar. Ik kan mezelf wel zover inhouden dat ik niet voor elk wissewasje naar de dokter gaat, maar het was maar een voorbeeld

  Dat er serieus op mijn verhaal in wordt gegaan, daar ben ik dankbaar voor

  Ik ga ook helemaal niet meer stressen nu maar ik ga van het proces genieten. Dit is toch hartstikke uniek? Het proces wat we meemaken?

  Ik heb vanaf de betreffende nacht niks meer gelezen omtrent 2012 en alles wat er mee te maken heeft. Ik voel ni de behoefte weer groeien. Ik wordt die kant toch stiekem wel opgestuurd denk ik