Welkom op het forum van startpagina!

Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.

Naar overzicht van alle forums

liefde en ego

  • Mark

    Als liefde en het ego niet samen zouden gaan zou dit het denkbeeld van eenheid teniet doen.Liefde werkt juist door het ego. Alleen het ego bepaald of het wel of niet wil werken via liefde en deze wil ontvangen en/of geven. Vergeet dat dualisme juist een essentieël onderdeel vormt van diezelfde eenheid. Onze ego's en de daaraangekoppelde persoonlijkheden werken gedurende onze levens juíst dmv deze keuzevrijheden en daarom is het ego en de daarbijhorende persoonlijkheid nooit statisch te noemen. Liefde kun je eerder zien als een universeel instrument voor onze groei, net zoals voedsel en lucht dit voor onze stoffelijke lichamen zijn.

  • Herme

    Liefde werkt niet door het ego, liefde ís er gewoon en is niet afhankelijk van ego's.

    De eenheid die jij noemt, ervaren we door de geest of in de geest. Ons ego is een grote echo van jarenlange conditionering. Het is niet wie we zijn, maar tot wie we zijn (onszelf hebben) gemaakt. Als we deze ‘balast’ kunnen loslaten - geholpen door de liefde - leven we vanuit de geest waarin wij allen één zijn.

    Dat het ego bepaald of hij/zij wel of niet wil werken via liefde en deze wil ontvangen en/of geven, is mijn inziens een even grote ilusie als ons ego zelf. Het is juist ons ego wat het ontvangen en ‘door’geven - laten stromen - van liefde in de weg staat. Het ego is of bang voor de liefde en gaat het uit de weg of voelt er zich afhankelijk van en legt onbewust of bewust een verstikkende claim op ieder subject waarop het de liefde projecteert.

    Ik kan me voorstellen dat het dualisme onderdeel is, niet sèc van de eenheid / het Al, maar eerder van de dimensie waarin wij leven. Een dimensie waarin wij het leven en de geest leren kennen vanuit de tegenstellingen. Een dimensie waar wit slechts gekend kan worden omwegen het zwart, we hetgeen volledig is kennen omdat we geconfonteerd worden met het onvolledige, we God in onszelf kennen vanuit onze faalbaarheid, enz. Het één wordt niet gekend zonder het ander.

    Je zegt: “Onze ego's en de daaraangekoppelde persoonlijkheden werken gedurende onze levens juíst dmv deze keuzevrijheden en daarom is het ego en de daarbijhorende persoonlijkheid nooit statisch te noemen.”

    Hierin heb je helemaal gelijk! De mens staat bovenaan de evolutieladder juist omwege dit adaptieve karakter. Het ego als sturende factor van het subject kan door reflectie en introspectie veranderen. Toch is mijn inziens het ego, het zelf gecreerde - en daarmee fictieve - IK, de grootste belemmering om naar de Wetten van de eenheid te leven hier op aarde. Vergeet niet dat we ons ego door de jaren heen gecreerd hebben om onszelf staande te kunnen houden in deze huidige wereld. Een wereld en een levenswijze waar we op zijn zachtst gezegd niet tevreden mee zijn. Moet dan dat ego - met al haar niet helpende patronen - de sturende factor zijn in ons leven kun je, je afvragen.

    Mijn inziens kunnen we beter onze ziel reinigen en ons ego beetje voor beetje loslaten, op weg naar de vrijheid die te ervaren is in de Geest.

    Herme

  • Mark

    Ik haal uit je reactie dat je het begrip ego (ziel) verwart met het begrip persoonlijkheid. Maar hoe men ook een term benoemd, ik kan me niet voorstellen dat zowel het ego als de persoonlijkheid bang zou zijn voor liefde.Zonder liefde zouden we immers geen dualiteit kennen.

    Liefde is een ruim te nemen begrip die we vanuit de stoffelijke gewaarwording ( bv hevige verliefdheid) kennen en tot binnen ons emotioneel/psychische gestel kunnen gewaarworden. We kunnen liefde zelfs boven onszelf laten uitstijgen en het Universele liefde noemen. Sommigen noemen het zelfs goddelijk en geven liefde een scheppingskarakter. Ik geloof daar wel in.

    Maar ik geloof ook onvoorwaardelijk in Eenheid.Denk aan de bekende hermetische uitspraak; zo boven als beneden. De mens is een meervoudige constitutie. Mijn geest evolueert op zijn gebied (wat jij dimensie noemt) net zoals mijn ego (ziel) dat doet op dát desbetreffende gebied en de persoonlijkheid op dit gebied.Liefde werkt door al deze gebieden heen en kent binnen die gebieden zijn eigen karakteristieke uitdrukkingsvorm wat past binnen dat kader.

    Ik beschreef liefde als een universeel instrument tot groei.Ik bedoel daar eigenlijk het volgende mee. Binnen mijn constitutie als menselijke levensstroom kent elk aspect een evolutionaire groei.Binnen déze dimensie van dualiteit zullen mijn persoonlijkheden uiteindelijk die dualiteit ontstijgen en zich verder evolueren op het gebied van de ziel (ego). De persoonlijkheden vereenzelvigen zich met de ziel en diezelfde ziel evolueert naar de geest en het gebied van de geest evolueert naar die gebieden die hoger liggen dan die gebieden van de menselijke geest.Zonder de ervaring van dualiteit (waaronder dus ook liefde) zou ik deze evolutionaire weg nooit kunnen afleggen.Het past immers binnen het kader (dimensie) waarin in deze persoonlijkheid nú tot uitdrukkingsvorm komt. Je begrijpt dat ik spreek volgens een reïncarnatiemodel. Conditionering is dus altijd tijdelijk en als ervaring nodig om boven het concept conditionering te komen.

    Loslaten is dus het uitwerken van ervaring, het is niet per definitie slecht of verkeerd al kan het in het moment van nu zo aanvoelen. Wij kunnen als persoonlijkheden enkel transformeren naar het ‘hogere’ niveau als we zijn uitgeleerd

    en er geen ervaringen meer over zijn om te leren. Het licht of de liefde afkomstig vanuit de ziel en de geest fungeert als een baken om na toe te streven. Op de gebieden ‘boven’ ons zal ongetwijfeld ook zoiets als dualisme bestaan waarbij diezelfde liefde in andere uitdrukkingsvorm als dezelfde prikkel dient om te groeien en te evolueren. Dit geldt dus voor de gebieden boven als onder ons. Zo boven als beneden.

  • Elza

    Mark, je bent lekker bezig zeg, goeiedag.

    Volgens mij maak je een cruciale fout door ego aan de ziel te koppelen. Ego is weldegelijk persoonlijkheid, datgene wat we aangeleerd en overgenomen hebben, de ziel is zuiver.

    Ook mis ik het zelf actief kunnen werken aan het loslaten van de ego, dat nu als belemmering optreedt voor het Licht/de Liefde binnenin. Hoe minder ego, hoe zuiverder de persoon in zijn/haar optreden, hoe meer Licht hij/zij naar buiten kan laten schijnen. Zoals jij het beschrijft vanuit de evolutie is het een kwestie van afwachten tot alle ervaringen uit vorige levens zijn doorlopen (voor zover ze in dit leven nodig zijn) en je over kunt gaan naar een nieuw leven met nieuwe belemmeringen/uitdagingen.

    In veel gevallen is het ego zeer zeker bang voor de liefde, want dat betekent het loslaten van de controle, van het bekende, van het kunnen beredeneren. Ik heb hier al eens eerder gesteld dat daar waar angst zit geen plaats is voor Liefde, de universele energie. Bange mensen zijn doorgaans naar binnen gerichte mensen, maar zij missen het contact met zichzelf en voelen zich daardoor onzeker. Mensen die echt in Liefde kunnen leven hebben een hoge mate van vertrouwen in het leven en ervaren daardoor minder dan wel geen angst.

    Als het zoals jij stelt een kwestie van evolutie is, zouden veel mensen nooit een gevoel van liefde kunnen ervaren. Ik ga ervan uit dat dat gevoel te leren is als je bereid bent de ‘belemmerende bagger’ in jezelf, gevormd door het ego dan wel overgenomen vanuit het verleden, op te ruimen, dus actief werken, zowel op bewust als op onbewust niveau.

    Ik maak een duidelijk onderscheid tussen de vaak tijdelijke romantische liefde/ het verliefd zijn en de universele Liefde naar de mensheid toe, de energie diep binnenin ons. Dit heeft niets te maken met het hoge joepie-gehalte wat tegenwoordig veelvuldig gepropageerd wordt: alles en iedereen moet je geweldig vinden, het leven is een groot feest. Leren in Liefde te leven is hard werken, waarbij integriteit en eerlijkheid voorop staan.

    's Morgens voor het opstaan, als de bewuste geest nog niet echt geactiveerd is, herhaal ik vele keren de volgende mantra:

    Liefde voor het denken,

    Liefde voor het zien,

    Liefde voor het horen,

    Liefde voor het spreken,

    Liefde voor het voelen en

    Liefde voor het doen.

    Mijn reactie naar de mensheid staat centraal; o.a. deze mantra bespoedigt naar mijn idee de transformatie naar universele energie; evolutie duurt mij te lang en behelst een bepaalde afhankelijkheid.

    Gegroet,

    Elza

  • Sanne

    Ik was halfwakker, half in slaap, maar hoorde m'n bovenburen weer steggelen (waar ik een tijd geleden bonje mee had), maar ik probeerde me te beschermen en tegelijkertijd zachte energie te sturen en het beste te wensen.

    Het gesteggel hield op, de man ging weg.

    Een uur later kwam ze aan de deur om me gelukkig nieuwjaar te wensen

    en voor te stellen dat we rustig zonder bonje het nieuwe jaar in konden gaan!

    ;) Sanne

  • Mark

    In technische term wordt het ego vergeleken met de ziel.(ook wel het hogere manas genoemd) Binnen de theosofie wordt deze term vaak zo gehanteerd en bv Alice Bailey trok ook een vergelijking tussen de term ego en ziel.Maar goed,het blijft het beestje een naam geven. Ik denk dat Herme en jezelf beiden het ego beschouwen als een zelfzuchtig aspect/onderdeel van de persoonlijkheid.(egoïstisch) Het is dus het interpreteren van woordkeuzes en denkbeelden wat het verschil maakt.

    Ik zie dualisme dan ook niet als twee afgescheiden aspecten die geen ruimte bieden voor elkaar maar eerder als een circel.Natuurlijk is er plaats voor liefde voor bange mensen.Anders zou zo iemand nooit zijn/haar angst kunnen overwinnen met behulp van liefde en moed.Het een heeft geen bestaan zonder het ander. Daarbij creëeren wij zélf onze eigen situaties, ons eigen dualistisch levensverhaal.Dualisme biedt dus beperking maar geeft tegerlijkertijd ook mogelijkheden om te groeien en te leren.Dat kenmerkt logischerwijs ook het karakter van dit woord.

    Heel vaak lees je toch nog (exoterische) christelijke invloeden terug. Invloeden die wijzen op het verschil tussen goed en kwaad en de noodzaak van het negatieve verlost te moeten zijn om in een hogere spirituele wereld te treden. (het model van de hemel) Is de ziel zuiver te noemen? Ten opzichte van de steeds reïncarnerende persoonlijkheden wel totdat de persoonlijkheid door ervaring steeds meer vereenzelvigd wordt met zijn eigen ziel en dit wordt.Ik geloof dat de ziel op zijn gebied ook leert en groeit en evolueert naar de gebieden van de geest etc etc.Ken je de kabbalistische uitdrukking; de steen wordt een plant,een plant wordt een dier,een dier wordt een mens en een mens wordt een god? Daarmee wordt het denkbeeld van één steeds evoluerend universa mee bedoelt.Niets is statisch en/of blijvend,dus ook de ziel niet.

    Het blijft interessante materie om gedachten over te wisselen.In ieder geval,ik geloof in de liefde op elk van de gebieden.Mooie mantra,overigens.Ga hem uit proberen. Groetjes..

  • Elza

    Dit zijn de goede dingen in het leven.

  • Elza

    Dit doet me ineens denken aan het volgende verhaal van Phyllis Krystal:

    Ze zat in de auto en werd op hinderlijke wijze door een bumperklever lastig gevallen. Ondanks variatie in snelheden bleef hij op te korte afstand achter haar rijden. Voor haar is Sai Baba de verpersoonlijking van het Hoge Zelf, hier als eens gemeld. Via Sai stuurde ze energie naar de klever en visualiseerde afstand. In mum van tijd hield het kleven op…

    Er gebeurt zoveel in de ruimte om ons heen.

    Elza

  • Elza

    De uitdrukking is mij bekend, maar of je daaruit mag afleiden dat de ziel ook evolueert, weet ik niet. Voor mij is juist de ziel het statische element binnen al het leven, het altijd aanwezige centrum wat voor velen zo diep en haast ongrijpbaar verscholen ligt.

    Elza

  • Sanne

    Yep.

    Ik kom visualiseren, aantrekken ed. en wat je zegt ook tegen in “What the Bleep”,

    “The Secret” en meer van dat soort docufilms.

    Ik heb er echt veel aan.

    Ik merk echt wat een subtiele maar uiteindelijk daadkrachtige veranderingen

    gedachten kunnen veroorzaken, zeker ook op korte termijn.

    Het is haast griezelig hoe dichtbij het is.

    Wat ik droom(de) en denk komt bijna direct uit.

    Haast 1:1

    Liefs, Sanne