liefde en ego

• 

  Mark

  07-01-2007 00:39

  Kijk, hoe je het begrip ziel ook wilt benoemen,het gaat uiteindelijk om het denkbeeld wat het bij je oproept. En dat verschilt natuurlijk weer per persoon. Bewustzijn vind ik overigens ook een duidelijke term hoor. Ik heb je stukje nogeens gelezen, was over een aantal dingen toch nieuwsgierig en ik heb daar een aantal vragen over.

  Het stukje dat bange mensen geen universele liefde kunnen ontvangen.Wat bedoel je met bange mensen en in wat voor verhouding staat universele liefde hier tegenover?

  Voor mij roept de term ziel juist een beeld van het innerlijke aspect op. Van waaruit je persoonlijkheid en je sociale omgang met de buitenwereld de uiterlijke aspecten vormen.Ik deel wel je mening dat er een evenredigheid moet bestaan tussen innerlijk en uiterlijk en dat het niet goed is als mensen teveel in hun innerlijke verblijven.(Raja Yoga biedt hier overigens leuke meditatie-oefeningetjes voor) Persoonlijk zie ik de ziel niet als iets onbereikbaars. Ik denk dat de term bewustzijn al een stuk vertrouwder klinkt voor de gemiddelde mens. Je bent immers je bewustzijn.Altijd. Docu's als the Bleep en the Secret borduren hier eigentijds op voort.

  De term die ik ook veel tegenkom op dit forum is loslaten. Wat versta jij hier precies onder en zit er een wezenlijk verschil tussen enkel iets loslaten of een ervaring uitwerken?

  Lijken wel toetsvragen hé (ha,ha) , ben benieuwd en nieuwsgierig.
• 

  stef

  07-01-2007 18:37

  Hoi,

  Ik wist niet dat mijn bericht zon discussie teweeg zou brengen. Het is ongetwijfeld interessant, maar wat ik met mijn openingsbericht wilde vragen is eigenlijk het volgende:

  Zit de behoefte aan liefde geworteld in het ego (dus eigenlijk het standaard tekortkomen), of heeft deze behoefte niets te maken met mijn ego en heeft ieder mens gewoon standaard behoefte aan de uitwisseling van liefde dmv een partner?

  Stef
• 

  Mark

  07-01-2007 23:09

  Ik begrijp nog steeds niet dat het ego vergeleken wordt met een standaard tekortkoming. Ik vroeg dit aan Elza ook al. Ik vraag me af wat men dan precies verstaat onder de term ego en waar die tekortkomingen op slaan.Verlangen is geen tekortkoming. Een tekortkoming praat je jezelf aan, een verlangen voel je gewoon.

  Ik denk dat ieder mens behoefte aan liefde heeft. Liefde is een basisbehoefte. Een mens die zonder liefde opgroeit kent zonder meer beperkingen in zijn levensverloop.Ik denk dat ieder mens behoefte heeft aan uitwisselen van liefde als bv met je partner. Persoonlijk kan ik me geen leven voorstellen zonder uitwisseling van liefde.Maar je ego vormt geen apart los onderdeeltje van wat jij standaard behoefte noemt. Dat gaat net als verlangen gewoon samen. Verlangen is geen tekortkoming maar eerder een uitdaging. Ik zou het voor jezelf niet ingewikkeld maken.Als je verlangt naar een nieuwe partner, dan ga je er toch gewoon voor.
• 

  Elza

  10-01-2007 02:36

  Hoi Mark,

  Juist van de week hoorde ik het volgende verhaal:

  Een vrouw is opgegroeid in een harde cultuur, waarin gevoel als ballast wordt beschouwd. Mede als gevolg van een aantal ingrijpende ervaringen in haar tienertijd is ze uitgegroeid tot een agressieve egoïst. De omgeving wantrouwt haar en zelf bevestigt ze haar onbehouwen gedrag: ‘ik ben nu eenmaal zo’. Haar relaties manipuleert ze. Ze maakt haar eigen regels, kent geen intimiteit, laat niets van zichzelf zien en geeft anderen niets, tenzij deze heel ver van haar weg staan. Ze vecht zich van dag tot dag door het leven, houdt niet van analyses, gedragsobservatie, reflectie of wat dan ook, en stilte maakt haar rusteloos. Deze vrouw is doodsbang, voor zichzelf, voor haar omgeving.

  Hoewel extreem vind ik dit een duidelijk voorbeeld van mijn stelling dat angst en universele Liefde niet met elkaar samengaan. In deze context wijs ik graag op het boek ‘Bevrijding komt niet uit de hemel vallen’ van Wim van Dijk. Jezelf verbinden met de kern en je omgeving betekent hard werken en vooral jezelf onder ogen durven zien, in alle aspecten. Zolang iemand niet de bewuste wil heeft om zichzelf te veranderen zal hij/zij altijd in hetzelfde kringetje blijven ronddraaien. Zelfs als de intentie er is, zal de groei langzaam verlopen; je moet immers ingaan tegen je eigen langdurig in een bepaalde richting geprogrammeerde geest. Bovendien zul je je gevoelsleven evenredig moeten laten meegroeien, zodat er ‘gaten’ ontstaan in de donkere massa die je met je meesjouwt. Pas dan krijgt het universele Licht een kans via jou naar buiten te schijnen. Veranderen is dus hard werken, ook al is de omgeving nog zo goedbedoelend en stimulerend bezig. Je bent zelf de enige die iets in een andere richting kan bewerkstelligen.

  Ik wil nogmaals benadrukken dat deze ontwikkeling heel wat anders is dan het hoge ‘het leven is een feest’-gehalte wat ons zo nadrukkelijk door de maatschappij wordt opgedrongen. Als je niet gelukkig bent, mankeer je wat; als je niet alles als ‘fun’ beschouwt, ben je niet lekker; leven doe je alleen maar voor de lol; alles moet nu gebeuren. Het zal duidelijk zijn dat ik met ontwikkeling een hoger niveau bedoel.

  Het verschil tussen ‘loslaten’ en een ‘ervaring uitwerken’ ligt voor mij in de bewuste wil om iets te veranderen. Je kunt jezelf trainen om ander gedrag te vertonen, om anders te gaan denken. Je kunt echter in een ervaring terechtkomen, waar je niet uit eigen wil uit kunt stappen. Ik denk hierbij dan aan een ongeluk, handicap, ziekte of overlijden. Je zult gegeven de situatie de tijd moeten doorkomen. Je kunt bewust uit een relatie stappen en deze leren loslaten, maar een handicap kun je niet van je afschuiven; je zult die ervaring moeten doorleven. Degene die er als naaste bij betrokken is, kan wel weer kiezen voor loslaten. Iemand kan volkomen geabsorbeerd worden door iets wat een ander moet uitwerken en creëert daarmee z'n eigen/een extra probleem. Meelijden heeft echter nog nooit iets goeds opgeleverd, meeleven wel.

  Gegroet,

  Elza
• 

  Elza

  10-01-2007 02:43

  Uit alles wat ik zo van je lees, lijkt het me dat jij op een hoog trillingsniveau leeft. Met alles wat ik weet, brengt dat niet alleen een sterk verantwoordelijksgevoel met zich mee, maar kun je daar ook je voordeel mee doen.

  Gandhi heeft ooit gezegd: ‘Wees zelf de verandering die je in de wereld wilt zien’.

  Ben je ook zo bewust bezig in je contacten met anderen in het dagelijks leven, gewoon tijdens een informeel praatje en heb je je dromen wel eens laten analyseren?

  Gegroet,

  Elza
• 

  Sanne

  10-01-2007 15:02

  Hierin http://www.prikpagina.nl/read.php?f=2079&i=8297&t=8270 verwoord je 't heel goed:

  <<‘ Bevrijding komt niet uit de hemel vallen’ van Wim van Dijk. Jezelf verbinden met de kern en je omgeving betekent hard werken en vooral jezelf onder ogen durven zien, in alle aspecten. Zolang iemand niet de bewuste wil heeft om zichzelf te veranderen zal hij/zij altijd in hetzelfde kringetje blijven ronddraaien. Zelfs als de intentie er is, zal de groei langzaam verlopen; je moet immers ingaan tegen je eigen langdurig in een bepaalde richting geprogrammeerde geest. Bovendien zul je je gevoelsleven evenredig moeten laten meegroeien, zodat er ‘gaten’ ontstaan in de donkere massa die je met je meesjouwt. Pas dan krijgt het universele Licht een kans via jou naar buiten te schijnen. Veranderen is dus hard werken ,>>

  Ja, ik heb wel een paar keer m'n dromen laten duiden.

  Komt er op neer dat ik nog steeds veel dingen van het verleden aan het verwerken ben.

  Net wat je hierboven indat andere berichtje aangeeft, spreekt boekdelen.

  << Zelfs als de intentie er is, zal de groei langzaam verlopen; je moet immers ingaan tegen je eigen langdurig in een bepaalde richting geprogrammeerde geest. Bovendien zul je je gevoelsleven evenredig moeten laten meegroeien ,>>

  stapje voor stapje dus!

  En wbt ziekte ed, ik heb die ziekte v Crohn, die kan ik ook niet eventjes van me afschuiven; die zal ik moeten doorleven.

  Ik moet heel zuiver keuzes maken, of ik word ziek.

  Dus kan alleen nog maar keuzes naar het hart maken,

  maar omdat ik nog aan het leren ben, gaat dat met golven en dalen,

  en zo ook die ziekte en zo ook mijn depressies.

  Liefs, Sanne
• 

  Mark

  10-01-2007 23:16

  Hoi Elza, je geeft een hele duidelijke reactie terug en je raakt precies de snaar die ik bedoel.Het gaat over de zinvolheid van de verschillende situaties waar mensen zowel bewust als onbewust in belanden.Geloof me, in het levensverhaal van deze ‘verbitterde’ vrouw zit wel degelijk een zinvolheid hoor, ongeacht zo'n persoon wel of niet openstaat voor liefde.

  Als verpleegkundige heb ik gewerkt met oa. de doelgroep psychiatrische cliënten,ik heb gewerkt met een doelgroep verslavingsproblematiek en ik werk momenteel met veel plezier in een verpleeghuis op een somatische afdeling. Veel cliënten op deze afdeling hebben naast een somatische aandoening ook een niet aangeboren hersenletsel. De vrouw die ik nu als voorbeeld noem heeft dit laatsgenoemde overigens niet.

  Het betreft een mevrouw met een sterke persoonlijkheid en een ernstig somatisch ziekteverloop.Altijd positief maar nu stervend in een vervelend ziekteproces.Wat is hier de zinvolheid van? Altijd positief naar anderen maar nu in een vervelend stervensproces. De medicatie die normaal gegeven wordt om zo'n proces draaglijk te maken werkt bij deze persoon niet. De ongeloofelijke liefde die ze altijd aan anderen geeft werkt nu als een tegendraadse boemerang terug. Waarom? Staat zo'n persoon er zelf niet genoeg open voor?

  Een nog duidelijker voorbeeld zijn mensen met een verslavingsproblematiek.Eigen schuld dikke bult zegt het vooroordeel. Maar is dit wel zo?

  Vanuit mijn werk werk ik zo ontzettend veel met mensen die oogenschijnlijk ver van liefde afstaan en in z'n geheel niet bezig zijn met liefde ontvangen laat staan geven.Die mensen zijn juist veel meer bezig met het lijdensproces.Betekend dat spiritueel dan niets? Natuurlijk niet. Zij zijn juist spiritueel ontzettend aan een groeiproces bezig. Ik weet dat dit voor een buitenstaander heel moeilijk uit te leggen is.

  Spirituele groei is niet enkel een positiviteitsplaatje voor individuele groei.(het is meer dan je druk te maken over de prijs van de nieuwe set tarot-kaarten en de kwaliteit van de laatste esoterische olieën) Het negatieve aspect binnen de levenservaringen zijn juist zo belangrijk en diepgaand. Veroordeel nooit degenen die met dat proces bezig zijn.Het is juist iets grootst waar wij met zijn allen doorheen gaan.( ook jij en ondergetekende) Daar ligt het wáre spirituele denken en voelen.Liefde is voor allen, ook voor degene die onwetend zijn en momenteel binnen dat proces verblijven om dit weer terug te vinden. Het ware spirituele karakter wordt gevormt door het lijden en het verlossingskarakter daarvan en niet door de arrogante luiaard die denkt het gevonden te hebben. Deze zijn de onwetenden en de geconditioneerden, geloof me beste Elza.
• 

  Sanne

  10-01-2007 23:27

  Ja, hier heb je een heel goed punt;

  het is denk ik wat de gemiddelde mensheid onder liefde en liefde geven verstaat,

  dat dat geheel los kan staan van wat ‘men’ universele liefde noemt.

  Ik denk dat men ook niet altijd ‘lief’ hoeft of moet zijn.

  Sterker nog; iemand die ogenschijnlijk zo lief overkomt, omdat ie alleen maar liefde aan anderen uitdeelt, maar zichzelf tekort doet, kan zo evt. z'm eigen graf graven.

  Je kunt pas uitdelen waar je overvloed aan hebt.

  Ik denk, weet haast wel zeker dat er volksstammen mensen zijn,

  die als een substituut voor een onderliggende probleemstelling

  alleen maar ‘liefde’ aan het uitdelen zijn, om…maar zichzelf niet te hoeven,

  voelen, of omdat ze niet kúnnen ontvangen.

  Een heleboel mensen kunnen…of durven niet te ondergaan…te ontvangen,

  doen zich bewust of onbewust te kort en graven hun eigen graf.

  Lees jouw voorbeeld over die vrouw eens over: “altijd positief naar anderen”

  naar anderen! Maar waar is zij zelf?

  Liefs, Sanne
• 

  Elza

  11-01-2007 01:32

  Naar mijn idee verzanden we in een woordspelletje. Woorden als ego, ziel, bewustzijn, maar ook liefde, universele liefde, Licht en energie hebben duidelijk voor iedereen een andere betekenis, met soms subtiele verschillen.

  Inhakend op jouw opmerking, dat liefde niet altijd ‘lief’ hoeft te zijn, sterker nog, iemand kan uit liefde heel streng zijn voor een ander, om te trachten iemand te corrigeren, om te trachten oogkleppen weg te nemen.

  Je opmerking over substitutie onderschrijf ik.

  Gegroet,

  Elza
• 

  Elza

  11-01-2007 01:48

  Hoi Mark,

  Ik heb nooit beweerd dat spirituele groei alleen maar positieve dingen inhoudt. Juist uit eigen ervaring weet ik dat je door heel wat diepe dalen heen moet om verder te kunnen komen.

  Dat mensen die lijden geen betekenis voor anderen kunnen hebben, heb ik ook nooit beweerd, integendeel, wat krijg jij een mooie kans bij deze stervende dame om te laten zien wat je waard ben.

  Wat de verslavingsproblematiek betreft, mwah, daar sta ik wat anders tegenover. Ik zet bij niemand een injectie in z'n arm en ik laat niemand vollopen. Dat doen ze toch echt zelf, wat de achterliggende oorzaak ook is. Dit is overigens geen vrijbrief om ze dan maar aan hun lot over te laten. Ik heb wel waardering voor degenen die weer afkicken. Die laten immers zien dat veranderen hard werken is.

  Bij het voorbeeld wat ik zelf gaf, denk ik dan ‘wat een karma om te dragen’. Maar met haar houding geef ze anderen ook de gelegenheid hun eigen gevoelens, reacties en gedragingen te onderzoeken.

  Geen enkel leven is zinloos, ook al is het voor de persoon zelf (lang) niet altijd te bevatten wat ze hier nu eigenlijk doen.

  Gegroet,

  Elza